Skinfaxi - 01.06.1925, Blaðsíða 1

Mark
íslenskra ungmennafélaga.
Tvent veldur því, að eg ætla að leggja hér nokkur
orð í belg, þótt utan félags sé. Annað er það, að ýmsir
áhugasamir ungmennafélagar hafa fært mark og starfs-
háttu félaganna í tal við mig, kvarlað um deyfð og
samtakaleysi og látið í ljós áhyggjur um framtíð ung-
mennaíelaganna. Mér hefir líka sjálfum fundist félags-
skapurinn iáta minna til sín taka en vænta mætti eftir
hinni háu félagatölu (h. u. h. 3000), enda telja margir
menn, sem er heldur í nöp við þennan félagsskap, hann
frá með lögum, þótt haldið sé honum uppi að nafninu
til. Alt þetta hefði eg getað látið mér í léttu rúmi liggja,
ef ekki kæmi hitt atriðið til greina. Mér finst þessi fé-
lagsskapur fyrir ýmissa hluta sakir til þess kjörinn að
ráða bót á (eða a. m. k. vinna á móti) þjóðarmeinum,
sem verða meira og meira áhyggjuefni með ári hverju,
og taka á annan hátt þátt í nýrri endurreisn í þjóðlífi
voru. Mig langar til þess að sjá allar þær ungu hendur,
sem í félögunum eru, lagðar á einn plóg i því rækt-
unarstarfi.
I.
Mér dettur að vísu ekki í hug, að spáin um dauða
ungmennafélaganna rætist. Hugmyndin, sem í sjálfu
nafninu er fólgin, er of heilbrigð til þcss. Æskulýður-
inn þarf félagsskapar, þarf að koma saman, kynnast
og skemta sér. J?ótt ekki væri annað, ætti félögin fullan
4