Skinfaxi - 01.06.1925, Blaðsíða 21

SKINFAXI
(59
ur og góð liugsjón Iiefir ekki orðið til á þessum stund-
um, og hversu margt nytsamt verk hefir ekki verið
unnið. Og hversu miklu af andlegri og likamlegri orku
hefir eigi verið glatað, vegna óheilnæmrar notkunar
tómstundanna.
Hvernig verjið þið tómstundunum, kæru ungmenna-
félagar? pó að eg beri fram þessa spurningu, þá er það
ekki af þvi, að eg sé fær um að benda á hvað best sé i
þessu efni. En þó vil eg leyfa mér að nefna tvö atriði,
sem eg hygg að gætu hjálpað til að gera tómstundir
æskulýðsins að íhugunar- og starfsstundum, í stað
áþjánar og iðjuleysisstunda.
þegar eg var innan við fermingu, var eg meðlimur
ungmennafélags, er starfaði í minni sveit. Eg var ung-
ur og ónýtur starfsmaður, eða réttara sagt, enginn
starfsmaður. Formanni félags okkar kom þá til hug-
ar að stofna hina svokölluðu „barnadeild“ meðal hinna
yngstu meðlima. Deild þessi skyldi vera sem sjálfstæð-
ur félagsskapur, velja stjórn sína af eigin flokki, hirða
sín meðlimagjöld sjálf og yfirleitt vera eftirliking af
íélagsskap hinna eldri. Formaður féagsins var þó i og
með við fundarhöldin til þess að kenna okkur og hjálpa.
Tilgangurinn var auðsær. Við áttum að læra að starfa
sem nýtir ungmennafélagar, og á síðan sem samvinnu-
þýðir og framsýnir sveitar- og þjóðarmeðlimir. Okkur
var gefið færi á að nota starfskraftana þar sem okkar
viðfangsefni gátu komið til mála. það var tilraun til
að gera tómstundirnar að þroskalind.
Fundir voru margir, og eftir vonum góðir, um vet-
urinn. Við höfðum öll nokkur áhugamál á milli funda.
Enginn vissi hver mundi verða valinn fundarstjóri
næst. Sumir höfðu verk að vinna frá siðasta fundi. Og
uú sýndi það sig, að foreldraimir höfðu meiri áhuga
fyrir okkar félagsskap en hinna eldri ungmennafélaga,
því að enn þá vorum við ekki vaxin upp úr þvi að
spyrja þau ráða. Við mynduðum þannig nokkurskon-