Skinfaxi - 01.06.1925, Blaðsíða 11

SKINFAXI
59
voru ekki að eins selt lög og dæmdir dómar, heldur
var Alþingi einnig þjóðhátíð. ]?ar varallsherjarmót, gleði
og fagnaður, karla og kvenna, er sáust, hittust, kyntust
og bundust þar trygðar og vináttuböndum æfilangt. par
voru samankomnir allir þeir, er best voru að sér að
andlegu og líkamlegu atgei’vi, og miðluðu öðrum af
ríkdómi sínum. Viturleg ráð voru ráðin og alvarleg
störf unnin i umhverfi fegurðar, gleði og fagnaðar, og
samfara leikjum og iþróttum allskonar. Er ekki þetta
hin sannasta fyrirmynd að þjóðhátíð, sem vér getum
iiugsað oss? Vér ættum að reyna að stefna í þessa átt.
Vér skulum vinna að því að haldnar verði fastar skipu-
lagshundnar þjóðhátíðir.
Hátíðarstaðurinn er sjálfvalinn, pingvöllur, enda get-
ur þjóðhátið í sannri merkingu ekki orðið haldin ann-
arstaðar. Dagurinn, sem hátiðina ber að hefja, er næst-
um iþví jafnsjálfsagður, fimtudagurinn í 11. viku sum-
ars, samkomudagur Alþingis hins forna. pér munuð við
athugun sannfærast um það, að enginn tími á árinu
er jafn vel fallinn til landshátíðar, sem dagarnir frá 28.
júní til 4. júlí. Hátíðarstaður og stund eru svo máttug,
að þau megna að bera uppi hátíð, þótt hún af gestanna
hálfu væri af vanefnum ger. En það þarf þó aldrei að
koma fyrir, því að minningardagurinn sjálfur hendir
á svo mikla gnægð viðfangsefna, að þeirra getur eklci
■orðið vant.
Eg hefi áður gert nokkra grein fyrir þessu máli i
Eimreiðinni 1923 og tel iþví ekki í þctla sinn alveg næga
ástæðu til að endurtaka það i þessari grein, af þvi að
ætla má að í flestum bygðarlögum muni rit þetta vera
til. En þess vil eg biðja þá, sem áliuga hafa fyrir fram-
gangi málsins, að kynna sér það, sem þar er vikið að.
Málið hefir verið rætt i Stúdentafélagi Reykjavíkur og
á fundi Ungmennasambands Kjalarnessþings veturinn
1924 og enn á fundi þess 7. apríl f. á. fyrir ungmenna-
félaga utan Reykjavikur. Undirtektir hafa verið góðar