Skinfaxi - 01.06.1925, Blaðsíða 22

70
SKINFAXI
ar band milli heimilanna og ungmennafélagsins. ]?etta
sýndi sig best á barnadansleiknum, er haldinn var um
vorið. Hann var fjölsóttur bæði af börnum og hús-
mæSrum, er aSstoSuSu okkur við samdrykkju, er þar
fór fram. — Etf til vill mun einhver segja, að þetta sé
einfalt og óverulegt umtalsefni. En þá vil eg svara því,
að i hinu einfaldasta á hið stærsta og margbrotnasta
upptök sín, og enginn höndlar kjarnan nema gegnum
skurnið. Eg vona þess vegna að flestir sjái þá þýðingu,
er barnadeildir gætu haft, og ]?ar eð mér er ekki kunn-
ugt um, að þær séu útbreiddar meðal ungmennafélaga
á íslandi, hefi eg drepið á þetta hér.
Eg vil enn fremur ben,da á annað atriði. Hugmynd-
ina hefi eg héðan frá Danmörku. pað er verðlaunuð
plöntusöfnun með ritgerð. Fáar munu þær menning-
arþjóðir, er hafa eins litla þekkingu á jarðargróðri
lands síns og við íslendingar. petta stafar að nokkru
leyti af takmörkuðum bókmentum á því sviði, en þó
meira, að eg hygg, af því að ahnenningur notfærir sér
ekki það litla, sem hann hefir. ]?að er talað mikið um
að klæða og rækta landið, en við þékkjum þó ekki hin-
ar algengustu fóðurjurtir engja og túna, né lífsskilyrði
þeiri’a. pví síður kunnum við að fara með tré og ruinna,
er komið gæti til mála að rækta. Og enn síst viturn við
nokkuð um hvað tilraunastöðvarnar okkar aðhafast.
Meðan við höfum ekki rneiri áhuga fyrir þessum hlut-
um, erum við ekki á réttum vegi með að rækta og
klæða landið okkar.
Nú vil eg láta ungmennafélögin taka þetta mál til
íhugunar og reyna að leggja l'ram skerf til þess að
ræktun og klæðning landsins geti hygst á alþjóðar
áhuga og þekkingu i stað þess að hvíla á framtaki ein-
stakra manna. það, sem eg hugsa mér að ungmenna-
félögin gætu gert, er i stuttu máli þetta:
Hvert ungmennafélag ætti árlega að stofna til plöntu-
söfnunar, i'yrst og fremst meðal meðlima sinna, en