Skinfaxi - 01.06.1925, Blaðsíða 2

SKINFAXI
tilverurétt — bæði í sveitum, þar sem þörf er á að
vega á móti deyfð og tilbreytingaleysi, og í bæjum,
þar sem nóg er að vísu um skemtanir, en samt skiftir
miklu máli, ineð hverjum og hvernig ungt fólk skemt-
ir sér.
Enn meir lifir þessi félagsskapur þó á annari þörf
æskunnar: að inna af hendi ósíngjarnt starf, berjast
fyrir miklum áhugamálum. Aldurinn um tvítugt, áður
en baráttan fyrir lífinu er tekin að kreppa að mönn-
um og gera þá þröngsýnni, er sérstaklega til þess lall-
inn að fórna einhverju fyrir almennar hugsjónir. Og
síðari hluti æfinnar ber þess jafnan merki, bver áhrif
beygt hafa krókinn á þessum árum.
Nú getur enginn neitað því, sem nokkuð þekkir til,
að einstök félög og einstakir félagar hafa komið
miklu til leiðar. Ungmennafélögin í pingeyjarsýslu eiga
mestan og bestan þátt i stofnun alþýðuskólans á Laug-
um. Héraðsskóli Suðurlands, sem enn er ekki nema
hugsjón, á sér marga ötula fylgismenn meðal ung-
mennafélaga austan fjalls. Og nú þessa dagana les eg
í einu norðanblaðanna, að ungmennafélagar á Akur-
eyri sé fremstir i flokki í íjársöfnuninni til Heilsuhælis
Norðurlands. Ýmis íleiri dæmi þessu lík mætti telja.
Hvar sem ungmennafélagsskapur liefir verið, veil eg,
að hann hefir átt einhvern þátt í að efla þroska og
framtak æskumanna.
En þetta hefir ekki verið bestu félagsmönnunum nóg.
peim hefir fundist vanta sammark og samstarf allra
félaganna. peir hafa lifað í þeirri von, að ungmenna-
félögin yrði þess einhvern tima megnug að lyfta grett-
istaki úr götu þjóðarinnar, frelsa liana þegar mest á
riði. Og það er engin fjarstæða að halda, að svo fjöl-
mennur félagsskapur gæti á úrslitastundu lagt það lóð
i vogarskálina, er réði örlögum þjóðarinnar um langt
skeið. En til þess að láta svo til sín taka, þurfa félögin
að gera mark sitt ljósara og einfaldara og starfshætt-