Skinfaxi - 01.06.1925, Blaðsíða 15

SKINFAXI
(33
Gamla bréfið.
Hérna um 'kvöldið var eg að blaða í gömlu bréfa-
rusli, og rakst iþá á bréf, sem Helga gamla, vinkona
mín frá æskuárunum, skrifaði mér síðasta vorið, sem
hún lifði. Eg man svo langt, að mér og stallsystrum
mínum þótti nóg um ráðleggingar hennar og umvand-
anir, og létum þær eins og vind um eyrun þjóta. En
síðan eg eltist meira, hefi eg oft liugsað um, að lík-
lega hefði nú verið betra að leggja hlustirnar meira
við og hagnýta sér ráðin hennar, þó gömul væri. Og
ef einhver skyldi vera fúsari á það en eg, ætla eg að
taka mér bessaleyfi til að birta kafla úr þessu seinasta
bréfi, sem eg feklc frá henni.
------pú segist hafa verið í skóla í vetur, og að þú
munir lialda áfram námi næsta vetur. Já, þú átt gott
að vera ung og fá að nema, og þó er dýrðiegast að eiga
lifið fyrir sér, -og tækifærin til þess að starfa, og reyna
að verða öðrum til hjálpar. En hugsið iþið þá nógu
mikið um það unga fólkið, að fræða aðra og leiðbeina?
Sýnið þið það í verkinu, að þið kunnið að meta alt, sem
gert er fyrir ykkur nú á dögum? Eg er víst svo oft
búin að segja þér frá æsku minni og margra annara
jafnaldra minna, að það er óþarft að rifja það upp
enn þá einu sinni. En verður uppskeran þá þeim mun
meiri hjá ykkur? þú vilt kannske segja, að til sé sér-
stakir menn, sem helga fræðslustarfinu krafta sina, og
þá sé nóg. En elskan mín góða, eg eyði ekki orðum að
þessum launuðu kennurum, sem meta flestir til pen-
inga hverja leiðbeiningu, sem þeir veita öðrum. —
þeir verða á sínum tíma, að standa reikningsskap ráðs-
mensku sinnar, og veitir víst ekki af að biðja fyrir sér,
heldur en mér og okkur öllum. Nei, eg átti við það,
þegar þið unga fólkið fáið að fara að heiman og ment-