Skinfaxi - 01.04.1927, Qupperneq 13

SKINFAXI
45
um og öllu, sem uut er að ná til. Hlutverk líðándi stund-
ar og framtiðarhlutverkið er hvorttveggja í dýpstum
skilningi hlutverk guðs sjálfs á jörðinni. Æfistarf hvers
um sig á að vera einn liður i því, sem guð vill fram-
kvæma.
pegar Eiðasambandið var stofnað, þá vakti það fyrir
oklvur, að það fengi okkur sameiginlegt hlutverk að
vinna og væri gildi þess einkum fólgið i því. pað væri
besta gjöfin, sem það gæti veitt, og svalaði þá djúpri
þrá okkar, en án þess risi að eins vindi vakin alda, sem
verður til og deyr um leið. Eg veit, livers virði mér
hefði verið það á unglingsárunum að fá að vera með í
slíkum fclagsskap, og enn er mér það vissulega mikils
virði. Er það ekki einnig svo um ykkur? Guð ætlar okk-
ur starf að vinna saman, við eigum að framkvæma það,
sem hann vill, og reynsla okkar innra og ytra kenna
okkur að þekkja vilja hans. — Hvað liefir þá reynslan
kent okkur? Sjáum við ekki skýrar nú en í uppliafi,
hvaða stefnu félag okkar á að taka? Eg hugsa það. Hjá
ykkur hefir sést vottur um djúpan skilning og einlæg-
an áhuga. Og þó eg liafi nú orð fyrir, þá er það ekki
af því, að eg telji mig færastan til þess. það eru þeir,
sem 'bestir eru og hjartahreinastir. Engu að siður vona
eg, að það, sem eg segi, megi vera i anda þeirra og tal-
að að einhverju leyti i þeirra nafni.
1. Kristindómurinn þarf að hafa mikil áhrif á líf
okkar sjálfra! pað er grundyallarskilyrði. Án þess
megnum við ekkert. pví að hvernig ættum við að geta
unnið það starf fyrir kristnina, sem guð ætlar okkur,
nema hann só sjálfur í verki með? En kristindómurinn
er lífsskoðun Krists, sem nær að móta lunderni og æfi-
starl’, eða svo að við skiljum það betur, kristindómur-
inn er það, að veita guði og föður Jesú Ivrists viðtöku
meir og meir í lif sitt og láta anda hans vekja hjá
sér það, sem best sé, eins og sól hans að vori lífgar allan
gróður og nærir. Öll eigum við til þrá eftir guði, þó að