Skinfaxi - 01.04.1927, Qupperneq 15

SKINFAXI
47
lífinu: Eg sleppi þér ekki nema þú blessir mig. Eg vil
þig, en ekki myrkur og auðn, sem alt verður án þín
fyr eða síðar. Og þó við getum ekki beðið, engin hugs-
un stigi upp til himna, heldur hnigi allar aftur niður í
duftið, þá einsetjum okkur það, að starf okkar og fram-
koma skuli á sinn hátt vera bæn, þar skuli birtast þrá
okkar eftir guði og lofgjörð og þökk til hans. pannig
horfir hugur og hjarta við guði. Yið það mun smám
saman taka að birta meir og meir, eilífðarmorgunn fær-
ast yfir. Stundum fjölgar, er við finnum nálægð guðs,
og við vitum, að það eru ekki að eins hugsanir sjálfra
okkar, sem leika um okkur, heldur er það hann sjálf-
ur, er vitjar okkar svo, og við lærum að biðja í anda
og sannleika. Við eignumst nýja reynslu, undursamlega
og háleita. Við erum ekki eitt augnablik án guðs. Öll
djúp sálar olckar cru á valdi hans, þótt yfirborð'ð gárist
af mörgu öðru. Alt bendir okkur til hans, sólskin og
regn, bliða og stormur, liiminn og haf, dagur, nótt. Guð
verður æðsta gieði okkar og líf, og löngun vaknar til
þess, sem Jesú gerði, er hann fór einn upp á fjöllin til
þess að tala við hann í bæn. Mun þá eklci fagnaðarerind-
ið verða okkur Ijósara og Ijósara? Munum við ekki lifa
það meir og meir, sem er sannleikskjarni þess, að guð
er faðir okkar og við börnin hans? Mun ekki kenning
Jesú og dæmi standa okkur skýrar og skýrar fyrir hug-
skotssjónum og við sjá hann í anda líða og deyja, til
þess að sannfæra okkur um synd og villu sjálfra okk-
ar, en kærleika guðs, og svo sigur hans, er hann ris
upp frá dauðum? Verður hann okkur þá ekki leiðtogi
í lífinu, frelsari í neyðinni, hreysti og styrkur i veik-
leikanum, athvarf i dauðanum og einkavon í eilífðinni,
liann guðssonurinn? ]?ví að eins og trú á Krist leiðir til
guðs, þannig leiðir trú á guð til Krists. Og nú hefi eg
sagt ykkur það, hvernig mér virðist frá mínu sjónar-
miði áhrif kristindómsins munu geta vaxið í lífi sjálfra
okkar.