Skinfaxi - 01.01.1930, Qupperneq 5

SKINFAXI
5
Héðan og handan.
Dr. Helgi Péturss.
Það er alkunna, að fjölmargir afburðaandar og vel-
gerðamenn mannkyns vors liafa i])á fyrst náð viður-
kenningu og lilotið virðingu, er „torfa kyssti nái“ þeirra
og um seinan var, að þakka ágæt verk og lilynna að
afbragðsmönnunum, svo að þeir fengju notið sín.
Reynist þá gagnslítið þrautaúrræðið: að gráta þá, sem
drepnir voru úr hor.
Nú eigum vér Islendingar á meðal vor mann þann,
er glöggir mcnn telja sjaldgæfan afhurðaanda, en það
er dr. Helgi Péturss. Eigum vér nú um sinn kost þess,
að veita honum sæmileg lifskjör og aðstöðu til iðkun-
ar vísinda sinna. Ef kenningar lians og rannsóknir
reynast framtíðinni jafn merkilegar og liann og fleiri
halda fram, |þá er sæmd vor mikil af, að gera til lians
vel, svo sem efni vor standa til. En þó verður skömm-
in meiri á hinn bóginn, ef vér hunzum liann, svo sem
gert hefir verið of viða. En þólt svo ólíklega fari, að
framtíðin meli lieimspekileg vísindi dr. Helga lítils, þá
er engu spillt með því, að gera vel til hans, nema
nokkrum vesælum krónum. Þær fást aftur, en Helgi
eigi. Enda á dr. Helgi allt gott skilið, þótt eigi væri
fyrir annað en dýrlega meðferð þjóðtungu vorrar.
Dr. Iielgi sækir nú til Alþingis um styrk, ríflegri en
hann hefir áður fengið, til þess að geta notið bjarg-
vænlegrar aðstöðu að vísindastörfum sínum. INfætti
hátið sú, er í hönd fer, vel verða til þeirra heilla, að
beiðni hans verði sinnt. Þykir rétt að geta þess hér,
að fjölmennur fundur aðkominna ungmennafélaga í
Reykjavik hefir skorað á Alþingi, að verða við styrlc-
beiðni dr. Helga. Mættu slíkar raddir berast víðar að
frá „vormönnum íslands“.