Skinfaxi - 01.03.1932, Blaðsíða 1

Skinfaxl II. 1932
Alót vori.
Hans Andr. Djurhuus.
Eg söðlaði mér einn hvítan hest
— mót vori. —
Eg reið þann veg, sem mér þótti bezt,
þá skein sólin, en vindurinn straukst gegnum hárið.
Glitraði döggin urtum á
— mót vori. —
og hvern eg hitti og hvar leið mín lá,
sú löngu greip mig, sem fylgdi allt árið.
Og væri’ eg í borgum, í veizluhöll
— mót vori. —
Eó lægi mín leið yfir vorskrýddan völl,
var þar sorgin, svo djápl bar eg sárið.
Nú veit eg lwað sæla og sigur er
— mót vori. —
Ein fögur ungmey þá mætti mér,
á munninn eg kyssti’ liana, kyssti’ hana á hárið.