Skinfaxi - 01.03.1932, Side 11

SKINFAXI
35
bregðast að vísu sumar liverjar. Þvílík atvik eru til
að reyna manngildi lians, og þau auka honum þroska
oft og tiðum. „Skaðinn gerir menn hyggna, en ekki
rika.“
Einhver fyrsti gesturinn, sem liingað kom, var
Hrafna-Flóki. Hann liugðist að nema hér land. Og
það auðnaðist honum að vísu siðar. En för hans sú
fyrri varð lionum til vonbrigða. Fénaður hans féll í
harðindum. Og áður en liann fór af landi burt, geklc
hann upp á fjall eitt, og sá þaðan fjörð einn fullan af
hafís. Þess vegna kallaði liann landið ísland. Það var
tilviljun, að landið blaut svo kalt nafn. Og sú tilviljun
varð því valdandi síðar meir, að fráleitar tmgmyndir
sköpuðust um landið og þjóðina meðal erlendra manna.
„Landnáma“ segir svo frá heimkomu Hrafna-Flóka
til Noregs, og þeirra félaga: „Og er menn spurðu af
landinu, þá lét Flóki illa yfir, en Iierjólfur sagði kost
og löst á landinu. En Þórólfur kvað drjúpa smjör af
liverju strái á landinu, því cr þeir höfðu fundið. Því
var hann kallaður Þórólfur smjör.“
Hver þeirra liafði sína sögu að segja. Við þvi er að
vísu ekkert að' scgja. Þess er ekki að vænta, að allir
séu sama sinnis og steyjjtir í sama mótinu. Væri það
og engimi gróði einstaklingum eða heild.
Það er svo oftasl, að sagan er að eins hálfsögð, er
einn segir frá. Ilæpið liefði verið að trúa umsögn ein-
hvers þeirra félaga einni. Svo var það mikið, sem á
milli bar. Þó voru þetta allt samferðamenn. — En
sannleikskorn voru í svörum þeirra allra.
Þá skorti þekkingu á landinu. Þess vegna voru dóm-
ar þeirra út i bláinn að miklu leyti. En rcynslan stað-
festi þó síðar ýms atriði úr sögu þeirra.
Flóki lastaði landið. Það var að vísu von, því að
hann skorti þrek og slaðfeslu til þess að gerast liér
landnemi. Hann varð fyrir vonbrigðum. Hitti að vísu
gæði nóg, en kunni ekki að bagnýta þau. Og héðan