Skinfaxi - 01.04.1932, Blaðsíða 17

SKINFAXI
69
Uppeldisgildi íslenzkrar glímu.
L
Hverjir eru þeir dagar, er örfa ungt fólk óðfúsast til
leika ?
Eg hygg, að það séu unglingsárin, jiegar óróleiki og
eftirvænting læsir
sig um hverja
taug, þcgar vax-
andi þrótturinn
þarf ný og ný við-
fangsefni, þegar
ekkert takmark er
of fjarri, til þess
að keppa að, þeg-
ar litlar veilur eru
i sjálfstraustinu,
en leikurinn er
livild frá störfum
og jafnsjálfsagður
til lífsviðurhalds
eins og loftið, sól-
skinið og svefninn.
Eg býst við, að
þeir, sem komnir
eru yfir tvitugt,
þekki þessa ólg-
andi þrá, þessa á-
sælcjandi útrás
fjörsins, sem brýzt fram í þörf, til þess að faðma og
kyssa eða fljúgast á, fleygja sér nöktum í svalan sæ-
inn eða hlaupa upp til fjalla, komast upp á kletta og
tinda, og sjá og vita aðra fyrir neðan sig.
Sumir telja, ef lil vill, að bernskan sé örasta skeið
æfinnar til hverskonar leika. Eg held, að svo sé eigi.