Skinfaxi - 01.04.1932, Blaðsíða 31

SKINFAXl
83
líklegur er til að varpa neistum yfir láð og lög, einstak-
lingum og þjóðum til framfara.
Daníel Ágústínusson.
Upp til fjalla.
Það skín ú tindana, skarpa og háa,
er skyggja við heiðið fagnrhlúa,
því úrröðnll vordagsins leiknr um landið
og litar gljáskreytta ennisbandið.
Ég vil út, ég vil upp, til að horfa yfir heiðar,
hagana, fannir og merkur breiðar.
Eg beizla fákinn og býst í skyndi;
og byggðin hverfur sem lauf fyrir vindi.
Allt hlakkar af fjöri, allt leikur í lyndi;
Ijósálfar vaka yfir skrúðgrœnu strindi.
Hópurinn glaðnar við gleðinnar skálir,
glösunum veifa langþráðar sálir, —
salir, er þrá allt það frelsi að finna,
er fjallanna viðfeðmi býður til kynna —.
Hefjast úr móðu’ upp i blásali bjarta,
sem blika við sérhverju leitandi hjarta.
En fákarnir magna það alsœlu yndi,
sem enginn fœr lýst, þó hann fýsa það myndi;
þeir bita á jaxlana, fjöróðir frísa,
af fráneygu hvörmunum leifturin rísa.
Ó, mannlega tónlist, þú mátt þig ei stæra,
há markanna gýgju þeir sirengina hræra
og grundin, hún titrar und fjörgammsins fótum,
er flutti lxenni lagið á hreinustu nótum.
Sprett er af mörnnum fjallsins við fætur,
flokkurinn ráðast lil uppgöngu lætur.
Að klífa braltann er æskunnar yndi,
mót ylrikum geislum og frálands vindi.