Skinfaxi - 01.04.1946, Síða 34

34
SKINFAXI
keppninni, ineð því að sýna æsandi skrílmyndir, sem
óþroskaðir áhorfendur gleyptu við, er tekin burtu,
þar sem allir búa undir einni stjórn að þessu leyti.
Hitt eru svo smámunir einir í þessu sambandi, þó
að kvikmyndaráðið þyrfti að liafa fulltrúa sinn er-
iendis til að fylgjast með kvikmyndastarfsemi þar,
kynna sér myndir og semja við eigendur þeirra.
Það myndi þó fljótleg'a koma í ljós, ef þessi leið
yrði farin, að margir erfiðleikar rnættu. Framleið-
endur kvikmynda eru margir, eins og aðrir fjárafla-
rnenn, ófyrirleitnir og frekir, og kunnir að þvi að
setja viðskiptamönnunum sínum ýmislega kosti. M.
a. gera þeir oft þá kröfu, ef þeir lála frá sér góða
mynd, að með benni sé tekin ein eða tvær, sem kalla
má óþverra. Þó að vandaðri stofnanir stingi óþverr-
anum undir stól, fylgir slíkri verzlun auðvitað mikill
aukakostnaður og leiðindi, því að það er hverjum
frjálsum manni andstyggð að kúgast til að kaupa
það, sem hann hefur skönnn á og vill ekki sjá. En hér
er þó ekki um annað að ræða en eina tegund þeirra
erfiðleilea, sem eru hvarvetna á vegi sjálfstæðrar smá-
þjóðar og sæmd hennar liggur við að hún sigrist á.
Og ég held að lausn þessa máls liggi raunar ósköp
heint við.
Lélegar kvikmyndir og þorsti óþroskaðra áhorf-
enda i þær er ekki sérmál íslendinga, heldur áhyggju-
efni liugsandi manna um heim allan. Lausnin og
sigurinn hlýtur þvi að liggja á sviði samvinnu þjóða
i milli. íslendingar eiga hér að rétta hönd til sam-
starfs til þeirra þjóðanna, sem fremst standa í menn-
ingarlegri skipun félagsmálanna, þeim eru nánastar
og þeir geta mest lært af, en það eru frændþjóðir
þeirra á Norðurlöndum. I þvi sambandi er gott að
minnast þess að Svíar munu standa framarlega i
kvikmyndagerð frá hvaða sjónarmiði, sem á það er
litið. Hygg ég, að tiltölulega auðvelt myndi reynast að