Skinfaxi - 01.04.1962, Blaðsíða 32

veruleika bærist frá sviðinu þegar þessi
ungi maður engdist sundur og saman af
ómótstæðilegri löngun í eitur, meira eitur.
Þegar Jonni harkaði af sér eða þegar ný
sprauta gerði honum lífið bærilegt náði
Steindór ekki eins góðum tökum á hon-
um, hætti þá við að verða fullnormal á
stundum.
Gísli Halldórsson lék Polo Pope og skip-
aði sér með þessum leik í röð allra beztu
leikara hérlendis. Róbert Arnfinnsson hef-
ur að þessu verið meistarinn meðal ís-
lenzkra leikara að því er túlkun á ölvuðum
mönnum snertir. Gísli komst á hlið við
hann með túlkun sinni á Polo.
Polo er einn þeirra óhamingjusömu
manna, sem ekki fá ást né kærleika end-
urgoldinn. Faðir þeirra bræðra, sem var
ekki verulega vel leikinn af Brynjólfi Jó-
hannessyni, tók alltaf Jonna fram yfir
Polo og konan, sem Polo elskar er gift
Jonna. Engin undur að mæðusamt væri í
hugskoti hans, ekki sízt þegar hann varð
að þræla fyrir eiturlyfjum handa bróður
sínum og leyna því hvemig ástatt væri
eftir því sem hann gat.
Eiginkonan er frá höfundarins hendi
stórgölluð og ekki bætti það úr skák að
leikstjórinn lét hana vera fallega og vel
upplagða þótt hún væri komin fjóra mán-
uði á leið ynni fulla vinnu og svæfi ekki á
nóttum fyrir áhyggjum.
Michael Vincente Gazzo hefur í Kvik-
sandi ráðizt í að flytja einn ægilegasta
harmleik veruleikans inn á leiksvið. Til-
raunin hefur ekki nema að nokkru leyti
heppnazt. Hann nær sterkum áhrifum
vegna efnisins, en persónusköpunin er
ekki nándar nærri nógu góð. Eigi að síður
hlýtur öllum, sem sáu leikinn, að verða
hann minnisstæður og eins og ástatt er í
þessum málum hér á landi ætti hann að
verða mörgum ærið umhugsunarefni.
Þótt einkum hafi verið spjallað um hin
veigameiri leikrit í þessari grein fór fjarri
því, að á þeim bæri mest síðastliðið leikár.
Gamanleikirnir nutu mestrar aðsóknar,
einkum söngleikurinn My Fair Lady. Sýn-
ing Þjóðleikhússins á þessum fræga söng-
leik var með miklum ágætum, en þýðingin
ekki á marga fiska, sízt Ijóðaþýðingin,
enda hægara um að tala en í að komast að
íslenzka þann kveðskap. Ég hafði séð My
Fair Lady í London og mun lengi minnast
með ánægju, að sýning Þjóðleikhúsising
tók þeirri brezku fram á ýmsan hátt,
Ólafur Gunnarsson.
PÁLMI KRISTJÁNSSON:
Ungmennafélag Saurbœjarhrepps
í Eyjafirbi 50 ára
Á síðastliðnu vori 1961 varð Ungmenna-
félag Saurbæjarhrepps fimmtíu ára.
Það var sunnudaginn 4. júní. Var þá
veglegt hóf haldið að Sólgarði, félagsheim-
ilinu í Saurbæjarhreppi í Eyjafirði og
minnst 50 ára afmælis félagsins.
Á þrið,ja hundrað manns voru þarna
saman komin, er samtímis sátu að veizlu-
borði.
Formaður félagsins, Jóhann Þ. Hall-
dórsson í Hleiðargarði bauð gesti vel-
komna í stuttri ræðu og stjórnaði hófinu.
Þá flutti Pálmi Kristjánsson, fyrrverandi
kennari í sveitinni og fyrsti formaður fé-
lagsins, alllangt erindi. Minntist fyrst á
32
s K I N F A X I