Skinfaxi - 01.08.1990, Síða 17

SUND Á LANDSMÓTI
Undanrásir að
morgni og úr-
slit að kvöldi
Þessi pistill minn um sund á Landsmóti
UMFÍ í Mosfellsbæ hefst þegar ég á leið
með Teistanum frá Straumey til Suður-
eyjar. Af hverju í Færeyjum? Júþannig
var að þessa dagana, 13.-16. september
var aðalfundurNSU haldinn í Færeyjum
og vorum við mættir fyrir hönd UMFI,
Pálmi Gíslason, Sigurður Þorsteinsson,
Hörður Óskarsson og undirritaður til að
sitja fundinn. En vegna samgangna við
Færeyjar erum við deginum fyrr á ferð-
inni. í dag er því frí, svo við Hörður
ákváðum að skoða okkur um. Reyndar
fórum við á fætur kl. 6:30 í morgun og
vorum mættir í sundhöllinarétt rúmlega
sjö. Hvílíkhöll! Sundlaug með 6braut-
um, dýfingalaug og tvær kennslulaugar,
jáglæsilegterþað. Erekkikominntími
til þess að byggja veglega keppnislaug á
íslandi?
Ekki gekkáfallalaustað komahugsunum
sínum á blað í ferjunni, því hvað eftir
annað var undirritaður truflaður af
spenntum og æstum Færeyingum, sem
horfðu á beina útsendingu frá landsleik
Færeyinga og Austurríkis. Ekki þarf að
lýsafyrirlesendum hvílík læti brutustút
þegar Færeyingar skoruðu mark, hvað
þá þegar flautað var til leiksloka.
En snúum okkurþá aðLandsmóti UMFI.
Auðvitað hefur hvert mót sitt yfirbragð
og svo var nú. Þegar horft er til baka til
þeirra fjögurra daga sem við áttum í
Mosfellsbæ er sjálfsagt margt sem kernur
upp í hugann s. s. veður, keppnin, tjald-
búðir, félagar, samanburður við önnur
Landsmót og fleira. Undirbúningur að
mótinu sjálfu hófst fyrir löngu hjá flest-
um, hvort heldur talað er um keppendur
eða mótshaldara, enda að mörgu að
hyggja. Flestirkeppendahófuundirbún-
ing strax eftir síðasta Landsmót á Húsa-
vík og á það sérstaklega við um eldri
keppendurna, en aðrir voru að taka þátt
í sínu fyrsta stórmóti. Ekki er hægt að
segja að aðstaðan hafi verið sú besta í
heimi, endaer Varmárlaug byggð kring-
um 1960 og þá voru gerðar aðrar kröfur.
Segjamáað heimamennhafileystmálin
Verðlaunahafar f 4x100 metra skriðsundi kvenna
vel af hendi. Eini gallinn sem ekki er
hægt að ráða við er breidd laugarinnar.
Reyndar hafði ég góða reynslu af Mos-
fellingum frá AMÍ1989 og var því ekki
kvíðinn, því það nrót var þeim til sóma
og mörgum til eftirbreytni.
Sú breyting, sem samþykkt var á sam-
bandsráðsfundi 1989, að synda undan-
rásir að morgni og úrslit að kvöldi var
eina breytingin frá síðasta móti og því
spennandi að sjá hvernig keppendum og
áhorfendum líkaði þessi nýjung. Ekki
verður annað sagt en að allir þeir sem ég
talaði við hafi verið hinir ánægðustu, en
þó verður að segj a að mótshaldarar hefðu
mátt auglýsa þessa nýbreytni og þá sér-
Sundkveöja, Magnús Már tekur viö verölaunum úr
hendi Þorsteins Einarssonar fyrrv. íþróttafulltrúa
staklega áhorfenda vegna. í staðinn fyr-
ir að vera allan daginn við laugina var nú
hægt að koma og horfa á tveggja riðla
úrslit í hverju sundi og glæsilega verð-
launaafhendingu, og tók þetta um eina
og hálfa klukkustund.
Um keppnina sjálfa má sjálfsagt hafa
mörg orð, en ég hef kosið að láta mönnum
eftir að dæma sjálfir þar sem úrsl it birtast
hér í blaðinu og geta lesendur þá spáð í
spilin að vild. Á Landsmót UMFÍ koma
einstaklingar sem eru misjafnlega langt
komnir í greinum sínum, enda segir ald-
ur keppenda oft meira en margt annað. I
sundinu var aldursmunurinn 14 ár.
Ég minntist áðan á verðlaunaafhending-
una. Hún var glæsileg og þeim til sóma
er hana skipulögðu. Sérstaklega þótti
mér gaman að sjá minn gamla húsbónda
Jón á Reykjum og Þorstein Einarsson
göngustjóra UMFI á mörgum Landsmót-
umafhendaverðlaun. Þarfóruglæsilegir
fulltrúar þeirra sem voru með hér á árum
áður. Báðir kepptu þeir á stórmótum,
Jón á Landsmótinu í Haukadal og Þorst-
einn m. a. í glímu.
Ég læt hér lokið pistli mínum um sund á
LandsmótiUMFÍ 1990. Einsoglesamá
er þetta ekki fræðileg úttekt heldur meira
rabb um mótið eins og það kom mér fyr-
ir sjónir. Sjálfsagt eiga ýmsir eftir að
stinga niður penna og fjalla um sund og
aðrar greinar á Landsmóti, hver á sinn
hátt.
Með kveðju,
Flemming Jessen,
stjórnarmaður UMFI.
Skinfaxi
17