Skinfaxi - 01.05.1992, Qupperneq 31

VERÐLAUNASOGUR
og skriðsundi. Þegar komið var að verð-
launaafhendingunni voru stelpurnar svo
spenntar að fá að vita í hvaða sæti þær
voru að þær voru alveg að deyja. Og svo
var lesið upp í hátalaranum að í fyrsta
sæti í 100 m bringusundi 13-14 ára væri
Hugrún Oskarsdóttir. „Eg vann, ég
vann“, hrópaði Rúna. Rúna var í öðru
sæti í skriðsundi og
Hulda var í öðru sæti
íbaksundi. Stelpurnar
voru rnjög ánægðar
með árangurinn, en
þær voru samt
ákveðnar í að bæta
sig. A leiðinni heim
stoppaði Hulda og
leit niður á gang-
stéttina. „Nei Rúna
sjáðu“, sagði Hulda.
Rúna labbaði til
hennar og leit niður á
stéttina og las: „Eg
undirrituð Hugrún
Oskarsdóttir liætti
að reykja sunnudag-
inn 19. janúar 1992
og ég vona að ég
byrji aldrei aftur“.
Hulda tók upp penna
og byrjaði að skrifa á stéttina: „Eg vona
að ég byrji aldrei að reykja eins og
Rúna“. Svo löbbuðu þær glaðar heim.
Perla Ósk Kjartansdóttir er fædd
1979 og er frá Búrfelli í V-Húnavatns-
sýslu. Hún vann þriðja sætið í smá-
sagnasamkeppni Skinfaxa fyrir söguna
sína Fornar xþróttir. Sjálf stundar hún
fótbolta, körfubolta og frjálsar, sem eru
í mestu uppáhaldi hjá henni.
Hvemig fékkst þú þessa hugmynd að
skrifa sögu wn fornar íþróttir?
„Eg veit það eiginlega ekki, ég vildi
hafa söguna öðruvísi en aðrar sögur og
ég bjó bara eitthvað til“, sagði Perla Ósk
í samtali við Skinfaxa.
Hvemig ferð þú að því að semja sögur?
„Eg byrja á því að hugsa mér hvað
ég vil skrifa um, en svo hugsa ég marga
enda áður en ég ákveð hvern ég vel.“
Perla Ósk hefur oft samið sögur eða
frá því hún var níu ára, þá bæði skrifaði
hún sögurnar niður og tók þær upp á
segulband. Sagan sem hún er með í
smíðum núna er draugasaga og er um
ung hjón sem flytja í gamalt hús sem
reynist reimt í.
„Eg fékk þessa hugmynd af því að
mér finnst haughúsið heima hjá mér svo
draugalegt og maður er alltaf að ímynda
sér að einhver hafi drukknað í því.“
En hér kemur sagan óvenjulega sem
Perla Ósk fékk þriðju verðlaun fyrir.
Fornar íþróttir
Saga þessi gerðist á fornöld. Leve,
lítil stelpa sem ólst upp á fornöld, ætlar
að segja okkur betur frá alþjóðlegu
íþróttadögunum þeirra. Við byrjum
þegar hún er að vakna í hellinum þar
sem hún og fjölskylda hennar býr.
„Aaaaaa (geispi)“ Hún teygir úr sér
gengur að loðfeldinum sínum og klæðir
sig í hann. „Það er naumast að það er
heitl úti“. Fer út og sest á stein. „Hááá“.
Er fljót að standa upp. „Æ botninn á
mér. Ég held að ég noti þennan sjóð-
heita stein í eitthvað annað en að sitja á
honum." Fer inn og gengur að holu inn í
vegginn þar sem þau geyma matvælin
og nær í egg og fer með það út og brýlur
það á steininum. „Namm, steikl egg,
það er ekki til betri morgunmatur.
Voðalega vakna ég seint, sólin er hjá
hádegisfjalli og það þýðir að það sé
komið hádegi. Bíddu nú við, sagði ég
hádegi, þá eru íþróttadagarnir að byrja."
Hún treður egginu upp í sig og þýtur af
stað. Hún náði í tæka tíð niður á sléttuna
þar sem hátíðin var að byrja. Angus
steig upp á ræðusteininn og hélt langa,
leiðinlega ræðu, en þótt ótrúlegt rnegi
virðast þá lauk hann henni þó að hann
kynnti fyrstu keppnisgreinarnar. „Já
fyrsta keppnisgreinin er þannig að
keppendur sem eru sjö fá eina gæs hver
og eiga að vera sem
fljótastir að reyta þær.
Jæja þá held ég að
best sé að fara að
byrja.“ Og hann taldi
af stað. Leve var
skráð, hún reytti af
öllum lífs og sálar
kröftum. Allt í einu
heyrði hún kallað.
„Ég er búinn“. Þetta
var Pírelíus. Leve tók
síðustu fjöðrina af, já
hún var önnur. Angus
fór aftur upp á ræðu-
steininn og kynni
næstu grein, það var
slagur. Konur og börn
máttu ekki keppa í
þeirri grein. Slagurinn
gekk hratl fyrir sig.
Það var auðséð hver
var sterkastur. Það var bróðir Pírelíusar,
hann var nítján sumra og mátti taka þátt.
Næstu tvær greinar voru hanaat og
hestaat. Haninn hennar Levear og
fjölskyldu hennar vann, en þau höfðu
engan hest í keppni. Nú var næstsíðasta
greinin að hefjast, en það var skjald-
arkeppnin. Hún var þannig að hver
keppandi fékk einn skjöld. Svo áttu þeir
að renna sér niður hól á skildinum. Leve
var skráð og nú staulaðist hún upp
hólinn með skjöldinn. Það var slegið á
trumbu til merkis um að keppendur ættu
að fara af stað. Leve þeystist áfram, en
Pírelíus tók strax forystuna, en hann var
svo montinn að hann tók ekki eftir
steini. Skjöldurinn snarstoppaði, en
Pirelíus endasentist langt fram fyrir sig
og lenti á marklínunni. Hann hefði
unnið, ef skjöldurinn hefði ekki orðið
eftir í miðri brekkunni. Leve varð í
tjórða sæti. Nú var komið að síðustu
greininni, hlaupi. Leve var einnig skráð
í hlaupið. Þegar keppendur lögðu af stað
var Leve búin að ná forystu og hélt
henni allt til enda. Og þannig enduðu
alþjóðlegir íþróttadagar fornaldar. Leve
vildi skila kveðju og segja: „Gangi
ykkur vel í ykkar framtíðaríþróttum".
Perla Ósk Kjartansdóttir
Skinfaxi
31