Skinfaxi - 01.08.1992, Qupperneq 26

UNGMENNAVIKA N S U
Ungmennavika í Noregi
Á hverju ári hittast féiagar, á
aldrinum 15-25 ára, frá
aðildarfélögum norrænna
ungmennafélaga NSU (Nordisk
Samorganisation for Ungdoms-
arbejde) og eiga saman
skemmtilega viku í einhverju
Norðurlandanna. Að þessu sinni
var ungmennavikan í Noregi.
Einungis þrír íslendingar tóku þátt í
vikunni á móti ellefu í fyrrasumar, þær
Jóhanna S. Kristjánsdóttir úr Þingeyjar-
sýslu, Kolbrún Pálsdóttir úr Skagafirði
og Lóa Björnsdóttir úr Reykjavík. Þær
skemmtu sér alveg konunglega og sögðu
að þessi lífsreynsla hefði verið alveg
stórkostleg fyrir þær allar.
Krakkarnir taka sér ýmislegt fyrir
hendur, farið er í vettfangsferðir og
ýmiskonar hópvinnu er sinnt. Sérstakur
blaðaútgáfuhópur sá um að taka viðtöl
og gefa út veglegt blað í lok vikunnar og
í danshópnum gátu menn lært norska
dansa, gömlu dansana og swing/rock. I
leiklistarhópnum Iærði fólk að tjá sig á
margvíslegan hátt og sminka fyrir sýn-
ingu. Kvikmyndaklúbburinn bauð upp á
kennslu við myndbandsupptöku og
klippingu og var síðan gefin út mynd-
bandsspóla með þátttakendum vikunnar.
Umhverfis- og jarðræktarklúbbur var
starfandi og líka heimavinnuklúbbur þar
Þátttakendur í ungmennavikunni í Noregi í
sem fólki var kennt að búa til hatta úr ull.
Iþróttaklúbburinn stóð svo fyrir al-
hliða íþróttaþjálfun og salurinn var not-
aður nær allan sólarhringinn.
Jóhanna Kristjánsdóttir sagði að það
hefði komið þeim á óvart hvað krakk-
arnir vissu lítið um ísland. „Mjög fáir
vissu að forsetinn okkar er kona og við
vorum einu sinni spurðar að því hvort
við byggjum í snjóhúsum og hvort
ísland líktist ekki Grænlandi. Við reynd-
sumar.
urn eftir bestu getu að leiðrétta þennan
misskilning. En það sem okkur fannst
eitt af því ánægjulegasta við þessa ferð
var ekki sá vín á einum einast manni alla
vikuna, en því miður var reykt töluvert.
Það var yfirleitt auðveldara að skilja
Danina og Norðmennina, en Finnana og
Svíana. En ef maður bar sig eftir því og
hlustaði vel, þá eru Norðurlandamálin
þó í rauninni mjög lík “, sagði Jóhanna
að lokum.
farið, mamma og pabbi eru að fara í
ferðalag!" En margir foreldrar komu
samt sem áður með á mótið, sérstaklega
foreldrar yngri barnanna og það var
ntjög gott að hafa þá þar til þess að
aðstoða börnin og hugsa um þau.
Mér finnst að foreldramir ættu að
skipuleggja ferðalög og annað með
börnunum þannig að þau geti líka notið
sín og tekið þátt í svona mótum. Ef búið
er að samþykkja að þau fari á mót þá á
að standa við það en ekki hætta við allt
saman tveimur dögum áður.
Það eru margir efnilegir krakkar á
Skagaströnd, en það sem mér fannst
erfiðast var að þau gera sér ekki alltaf
grein fyrir því að það er ekki nóg að
stökkva bara og stökkva, þau verða líka
að æfa ýmis tækniatriði til þess að geta
stokkið lengra."
Geturðu hugsað þér að fara aftur á
Skagaströnd?
Sundliðið á Skagaströnd. Efri röð f.v.: Salóme, Guðrún, Þóra, Hildur, Þóra Lísa, og
Karen. Neðri röðf.v.: Heiða og Erla.
„Já, ég gæti alveg hugsað mér að
fara aftur næsta sumar, en ég veit ekki
hvað verður. Þetta er krefjandi vinna, en
hún er skemmtileg," sagði Kristín að
lokum.
26
Skinfaxi