Skinfaxi - 01.08.1993, Side 5

Að „vera með“
Mikið er nú rætt og ritað urn vaxandi ólifnað, agaleysi og
ofbeldi í þjóðfélaginu. Vafalaust er hér um vaxandi vanda að
ræða, en mikið kannast maður nú við umræðuna, þá áratugi sem
undirritaður man aftur í tíðina. Sökudólgarnir eru margir sem fyrr.
Nú má nefna vímuefni alls konar, atvinnuleysi, óreglu foreldra,
kvikmyndir af vafasömum toga og margt fleira. Verst er að hinir
raunverulegu guðir nútímans, fjölmiðlarnir, sem jafnframt eru
fangaverðir margra heimila, eru virkjaðir í þágu hins illa.
Það hlýtur að vera keppikefli allra hugsandi manna að stöðva
þessa öfugþróun. En vel að merkja, margt er það jákvætt sem er að
gerast í okkar litla samfélagi á íslandi. Menntun eflist, atvinnulífið
tæknivæðist, hvers kyns menningarstarfsemi og listir eiga vaxandi
fylgi að fagna. Fjöldi fólks starfar af áhuga við hvers kyns
mannbætandi félagsstarf. enn fleiri leggja stund á einhvers konar
líkamsrækt, sem er undirstaða vellíðunar og virkni einstaklingsins.
Þetta eru andstæðurnar: Annars vegar jákvæð þróun í atvinnu-
og menningarlífi, hins vegar atvinnuleysi og firring margra æsku-
manna. Sumir halda því fram að vandinn sé óleysanlegur, þetta
ástand sé eðlilegt og komið til að vera. En vandinn er ekki
óleysanlegur og vakandi hreyfing eins og ungmennafélagshreyf-
ingin kemur aldrei til með að sætta sig við ríkjandi ástand, hún
stefnir stöðugt fram á við til bætts þjóðfélags. En eigi að ráðast að
vandanum, þarf að mörgu að hyggja.
Verkefninu má skipta í fjóra þætti:
Fyrsta skilyrðið fyrir batnandi heimi er vaxandi ábyrgð
fjölmiðla. Þeir sem þar fara með völd verða að gera sér grein fyrir
því hvílík ábyrgð þeim fylgir. Dagskrár ljósvakafjölmiðla verða að
batna. Þær verður að snfða fyrir sæmilega viti borið fólk, en ekki
fyrir hálfvita eins og nú þekkist.
Vímuefnavandamál þarf að taka til sérstakrar umfjöllunar
meðal æskunnar. Sérstaklega þarf að taka hinn forna fjanda,
áfengið, föstum tökum. Það er merkilegt að það er varla lil sá
bindindismaður í landinu, sem ekki er áður búinn að drekka
brennivín sér til óbóta. Hvernig væri að fjölga þeim sem sleppa
drykkjuskapnum algjörlega, hvað sem líður kjaftæði um vínmenn-
ingu, hófdrykkju og hugtakinu „að kunna með áfengi að fara.“
Almennir mannasiðir eru eitt af því sem allir þurfa að læra.
Það er því miður eins og sumir missi alveg af slíkum lærdómi og
viti þess vegna ekki hvað lágmarkskurteisi er. Hér er, því miður,
pottur brotinn á sumum heimilum, en hræddur er ég um að skól-
arnir hafi líka brugðist sínu hlutverki í þessu efni. Það er í raun
ótrúlegt hvað prúðmannleg framkoma ein og sér fær áorkað.
Að lokum er það stærsta atriðið, þátttaka. Það „að vera með“
skiptir svo miklu. Það er ekki að ófyrirsynju að fyrsta bón barnsins
sem hittir félaga sína er: „Má ég vera með.“
Ungmennafélagshreyfingin er opin öllum, ungum sem öldnum.
Allir mega „vera með.“ Virkni fjöldans í íþróttastarfmu er gífur-
leg og fer stöðugt vaxandi. Sömu sögu er að segja um annað
félagsstarf. Öll þessi virka þátttaka leiðir huga ungmennanna
gjarnan að þeirri staðreynd að öll erum við hluti af miklu stærra
sigurverki, íslensku þjóðfélagi með öllum sínum möguleikum,
skyldum og réttindum. Sá sem einhvern tíma hefur starfað með
ungmennafélagi verður undantekningalaust nýtur þjóðfélagsþegn.
Ungmennafélagar! Hér er verk að vinna. Tökum höndum sam-
an rneð öllum þeim fjölmörgu samtökum og stofnunum sent vinna
að sama rnarki. Takmarkið er að hver einasti Islendingur fái það
snemma á tilfinninguna að hann sé raunverulegur þátttakandi í því
sem við erum að gera, byggja upp betra land. betra þjóðlíf, meiri
möguleika fyrir kynslóðir framtíðarinnar. Ungmennafélögin hafa
margt til að bera sem önnur félög hafa ekki. Kinnroðalaust getum
við sagt: „Við erum fyrirmyndin sem þið eruð að leita að.”
Til staðfestingar þurfum við ekki annað en að minna á markmið
hreyfingarinnar: Ræktun lýðs og lands.
Sigurjón Bjarnason.
Sigurlið UMSB bíður eftir úrslitunum.
Hamingja í her-
búðum UMSB
Það var mikil hamingja í herbúðum
UMSB-fólks í sumar þegar úrslit í bikar-
keppni Frjálsíþróttasambandsins fyrir
unglinga, 16 ára og yngri, lágu fyrir. Það
kom sumsé í ljós að lið Borgfirðinga
hafði sigrað með 163,5 stigum. Næst-
flest stig hlaut HSK með 156 stig.
Þetta er í fyrsta sinn sem UMSB
sigrar í þessari keppni, en sambandið
hefur oftast sent lið til þátttöku í þau
fimmtán ár sem hún hefur verið haldin.
Að þessu sinni mættu um 140
keppendur frá 11 félögum til leiks og
hefur þátttaka aldrei verið meiri.
Skinfaxi
5