Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1942, Page 9

Árið 1933 létu 2 nýtízku seglskip úr höfn
í Hamborg samtímis, bæði skipin voru stál-
skip. Skipin voru Priwall 3,185 tonn, byggt
1920 og Padua 3.064 tonn, byggt 1926. Ferð-
inni var heitið til hafna við Spencer Flóa í
Suður-Ástralíu. Bæði skipin með kjölfestu að-
eins. Þau brunuðu niður Ermarsund með
fárra stunda millibili og út í Atlantshafið und-
ir fullum seglum. Þau urðu hvorugt annars
vör alla leiðina en 62 dögum eftir að þau mistu
sjónar af hinni klettóttu strönd Englands, voru
þau í Spencer-Flóa og lögðust upp að bryggju
daginn eftir. Ferð beggja hafði tekið 67 daga
frá Plamborg.
Vissulega höfðu bæði skipin haft ákaflega
hagstæðan vind alla leiðina. Daginn áður en
Priwall kom til Port Victoria höfðu átta aðrir
rásiglarar komið þangað sem allir höfðu taf-
ist stórlega vegna óhagstæðra vinda. Til sam-
anburðar var útivist áðurnefndra skipa eins
og hér segir: Archibald Russel var 94 daga
frá Skaga í Danmörku, Killoran var 99 daga
frá Kaupmannahöfn, l’Avenér var 93 daga frá
Dungeness. Pamir var 30 daga frá Afríku,
Parma var 93 daga frá Suðaustur-Englandi,
Pommern var 96 daga frá Elsinore. Penape
var 89 daga frá Elsinore og Viking 96 daga
líka frá Elsinore, og síðan tæpum sólarhring
seinna kom Priwall eftir 67 daga ferð.
Hvílíkur hópur seglskipa á miðri 20 öld.
Met í ferðum milli Ástralíu og Englands á
þó annað skip ,,Lightning“ sem var hleypt af
stokkunum árið 1854. Undir stjórn ,,Bully“
Forbes skipstjóra fór hún með gullfarm virtan
á 5.000.000 dollara frá Melbourne til Liver-
pool á 64 dögum.
Enginn núverandi rásiglari hefir koniist í
námunda við þetta afrek, en fjórmastraða
Bark-skipið Svanhilda 2150 smál. að stærð og
byggt 1890, fór frá Walleroo í Suður-Ástralíu
Padua og- Priwall sigldu á 67 dögum frá Þýzkalandi
til Ástralíu árið 1938.
Potosi sigldi 378 milur (nautical) á 24 tímum.
fjórum árum eftir að því var hleypt af stokk-
unumi, hún var fullfermd korni og kom til
Queenstown á írlandi eftir 66 daga útivist. í
kringum Kap Horn stóðu hin nýrri lestarskip
vel að vígi í samkepni við hraðsiglarana, því
þar var oftast vestlægum hvassviðrum að
mæta, en þegar nálgaðist miðjarðarbaug
breyttist öll aðstaðan. Þá stóðu hin rennilegu
skip með háreista siglingu ólíkt betur að vígi
og komust auðveldlega fram úr barkskipun-
um sem byggð voru á árunum 1880 til 1890.
Fljótasta ferð, sem farin hefir verið eftir
þessari leið síðan í heimsstyrjöldinni, fór
Parma með 5200 tonna farm af hveiti, hún
fór þessa leið á 83 dögum árið 1933. Þrátt fyr-
ir það, að hún færi aldrei með ofsa hraða neinn
sérstakan dag — hún komst lengst 263 mílur
á einurn degi — þá komst hún allt af vel áleið-
is. Meðal vegalengd sem skipið fór alla leið,
var 175 mílur á dag. Hið fagra Barkskip
Herzogin Cecilie 3.111 tonn, bvggð 1902 fór
frá Geelong til Falmouth hlaðin ull árið 1907
á 82 dögurn, en hlaðin hveiti, þurfti hún minst
86 daga til þess að fara þessa sömu leið. Þetta
var árið 1936 og hennar síðasta ferð, áður en
hún strandaði á ensku ströndinni.
Sé litið á ferðir hraðsiglaranna, er hér ekki
af neinu að stæra sig, en séu þessar ferðir
bornar saman við ferðir sambærilegra skipa,
verður annað uppi á teningnum. Árið 1939
þurfti Winterheede 134 daga og Lawhill 140
daga til þess að fara þessa sömu leið og jafn-
vel það var hátíð hjá ferð Favell árið 1928,
sem tók 210 daga.
Af öllum seglskipum, sem byggð voru á 20.
öldinni, stenst ekkert samanburð við hið mikla
skip Preussen, sem var fimm mastrað al-rigg-
að skip. Það var 5.081 tonn að stærð, 433 fet
á lengd og lestaði 8000 tonn. Það var aðeins
átta ár við líði, en nafn þess mun lengi lifa í
9
VIKINGUR