Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Síða 38

Togararnir okkar og póst
og símamálastjómin
Hinn 31. maí síðastl. var tilkynning frá
póst- og símamálast.iórninni, dags. 25. apríl!!
(Sennilega send í pósti til loftskeytastöðvar-
innar), send öllum togarafarstöðvum, sem til
náðist. I tilkynningu þessari var enn þrengt
svo að starfssviði ísl. togarafarstöðva, svo að'
fljótséð var, að vonlaust var að reyna að
starfrækja þessar farstöðvar á þann veg, að
fullnægt verði þeim kröfum, sem gerðar eru
til þessara viðskipta af þeim, sem gagnsemi
þeirra eiga að njóta.
í tilkynningu þessari er fyrirskipað að inn-
byrðis viðskipti togarafarstöðva megi aðeinsj
fara fram á öldutíðnunum 197 kc/s. (152,3
mtr.), 1930 kc/s. (155.4 mtr.), 3090 kc/s.
(97.1 mtr.), og 3020 kc/s. (99.3 mtr). Hina
fyrstu og fjórðu öldutíðni má eingöngu notá
fyrir A. 1. viðskipti, þ. e. cw. morse, en hinar
tvær fyrir A. 3. viðskipti, þ. e. talviðskipti.
Loftskeytamenn á togurunum sáu strax, að
með þessu fyrirkomulagi var þeim gert ó-
mögulegt að rækja starf sitt í þágu skips og
útgerðar, þannig að viðunandi væri, eða í lík-
ingu við það, sem hingað til hefur tekizt, og
komu sér saman um að reyna að fá þessu
breytt, .jafnvel þó að við stóran væri að deila.
Þeir sendu því póst- og símamálastjórninni,
þjónustuskeyti, þar sem þeir bentu á, að öldu-
tíðnir þessar væru ónothæfar til þeirrar starf-
rækslu, sem ætlast er til að fari fram á milli
togaranna innbyrðis. Ástæðan til þess, að sva
Æska Islands mun enn sem fyrr sýna, að
hún er þess umkomin, að erfa og byggja landið.
íslenzk æska mun sækja fram um frjólönd frels-
is og mannréttinda, til farsældar og frama sér
og sínum afkomendum.
Alþjóðaæska mun sýna það á komandi tím-
um, að hún er fær um að bera hinn lýsandi
kyndil frelsis og mannréttinda, til að lýsa mann-
kyninu út úr myrkri haturs og mannvonzku
siðspilltra sérréttindamanna, sem hneppa vilja
þjóðirnar í dróma áþjánar og umráðaleysis.
er ástatt um þessi öldutíðnissvið eru þær sem
nú skal greina.
Öldutíðnirnar 3020 og 3090 kc/s. eru afar-
stuttdrægar, ef svo mætti að orði komast. —
þannig, að loftskeytamenn hafa fengið
reynslu fyrir, að ekki er hægt að byggja á ör-
uggu sambandi á þeim yfir lengri vegalengd
en ca. 200—250 sjómílur. þessarar reynslu
höfðu togaraloftskeytamennirnir aflað sér
fyrir löngu síðan. Auk þessa eru þessar tíðn-
ir ,mjög háðar utanaðkomandi áhrifum, svo
að starfsemi á þeim er tafsöm, erfið og ó-
trygg. Þó mætti nota þessar öldutíðnir yfir,
stuttar vegalengdir, en hræddur er ég um, aðl
leyfishöfum togarafarstöðva þætti lítið til
koma, ef ekki væri hægt að tryggja þeim sam-
band yfir stærri fjarlægðir en þessu nemur.
Þá eru þessar öldutíðnir ekki lausar við trufl-
anir frá öðrum farstöðvum, fremur en önnur
svið á lágbylgjusvæðinu.
Öldutíðnirnar 1930 og 1970 kc/s. þ. e. 155.4
og 152.3 mtr. öldulengdir, eru innan þess
sviðs, sem ónothæfar hafa verið taldar öllum
farstöðvum við suður- og austurströnd Is-
lands og allt suður undir Skotland, vegna
truflana frá ísl. og færeyskum loranstöðvum.
En þegar sunnar kemur, eða niður í Norður-
sjó, tekur ekki betra við, þar sem öldutíðnir
þessar eru notaðar til firðtalsviðskipta af
dönsku stöðvunum Blaavand, Lyngby og
Skagenradio. Auk þess, sem Wickradio í Skot-
landi og Cullercoats í Englandi nota iðulega
þessar öldutíðnir fyrir „Linkcall“ viðskipti
sín, svo að varla er árennilegt fyrir íslenzka
farstöð að spóka sig mikið á þeim sviðum.
Það verður að segja póst- og símamála-
stjórninni til hróss, að ekki stóð á svarinu viði
skeyti loftskeytamanna. Samdægurs var svo-
hljóðandi skeyti sent til allra skipstjóra á tog-
urum þeim, sem áðurnefndir loftskeytamenn
störfuðu á:
„Þjónustuskeyti til skipanna frá póst- og
símamálast j órninni.
Skipstjórinn. .. .
17B
V í K I N □ U R