Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Side 50

Kunningi íslenzlcra fiskimanna, þorskurinn.
við þann gráa!“ Þessu tauti Samúels svaraði
enginn, og heyrðist það þo um allt skipið.
Var nú róið áfram áleiðis til lands um nótt-
ina. Er komið var að dögun, voru þeir staddir
á að gizka tvær sjómílur vestur af Sléttanesi.
Fram að þessu hafði ekki bærst hár á höfði.
Nú fór að leggja vindkul af Gerðhamradal og
Skagahlíðum. Þá segir Gísli: „Nú skulum við
setja upp framseglið og láta líða úr lófum, fá
okkur kaffisopa og matarbita“. Var þetta gert.
Áður en menn höfðu lokið við að matazt, skell-
ur snörp vindroka í seglið, án þess að menn
yrðu hennar varir fyrri, því landskuggi var
mikill af hlíðinni. Vindþota þessi var svo sterk,
að skipið hentist á stjórnborðskeipa, svo að inn
féll sjór, en þá bilar bakborðs-höfuðbandið, og
siglutréð með segli fauk fyrir borð. Menn hentu
frá sér því, sem þeir héldu á og ruku til að
innbyrða segl og mastur. Segir Gísli mönnum
sínum að taka aftursigluna og setja hana við
hálsþóttuna. — „Við notum ekki stærra segl
en rifað afturseglið“, bætti hann við. Varð það
orð og að sönnu, því nú skall þegar á norð-
austan rok svo magnað, að allrar aðgæzlu þurfti
við. Þegar þeir voru að sigla inn með hlíðinni,
sneri Gísli sér að Samúel og spurði, hvort hann
vildi nú ekki vera kominn til þeirra Dýrfirð-
inga, sem væru væntanlega að innbyrða þann
gráa. Samúel svaraði þessu engu, en sumir hinna
hentu gaman að. Eftir stutta stund lentu Lokin-
hamrabræður með heilu og höldnu á Pollum,
en svo heitir lendingarstaðurinn í Lokinhömr-
um.
Af Dýrfirðingunum er það að segja, að skip
þeirra lágu öll fyrir stjóra er veðrið skall á.
Mýraskipið náði undir Svalvogahlíð, utanvert
við Dalsdal, að áliðnum degi. Lá það þar fyrir
stjóra næstu nótt og fram að miðaftni daginn
eftir; þá slotaði veðrinu og komust þeir Mýra-
menn heim til sín um kvöldið. Hin skipin tvö
komust í mynni Arnarfjarðar, lögðust þar fyrir
stjóra og lágu í þrjú dægur. Þá náðu þau landi
í Lokinhömrum. Mátti það ekki seinna vera,
því mjög var af mönnum dregið af vosbúð og
kulda. Fjórir menn af skipum þessum voru svo
þjakaðir orðnir, að það varð að bera þá til
bæjar. Tveimur stundum eftir að þeir Lokin-
hamrabræður lentu, hafði vindstaðan breytzt
á þann veg, að hún varð austlægari og því inn-
stæðari. Eftir það gat ekkert skip náð landi í
Lokinhömrum sakir roks og brims. Þetta mun
Gísli hafa séð fyrir, og því horfið svo snemma
af miðum sem hann gerði.
19D
VÍ KIN □ U R