Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1949, Blaðsíða 67

<T IN NI
himininn. Ókunnur maöur lcom að og virti fyrir sér
drenginn, sem starði á kvöldroðann sem dáleiddur
væri.
— Þetta er dásamleg sjón, sagði ókunni maðurinn.
Já, sagði drengurinn af sannfæringu og hafði ekki
augun af eldbjarmanum.
Ég held að þú verðir skáld, drengur minn, þú
virðist svo hrifinn af náttúrufegurðinni. Horfirðu
oft á kvöldroðann?
Kvöldroðann, sagði drengurinn fyrirlitlega. Það
er skólahúsið, sem er að brenna!
Halli (tíu ára): Hver voru Róineó og Júlía?
FaSirinn: Hvað er þetta, veiztu það elcki? Lærið
iúð ekki biblíusögur í skólanum?
★
Hershöfðingi nokkur liafð.i misst annan fótinn
°g gekk á tréfæti. í orustu einni kom kúla í tréfótinn
°g eyðilagði hann. Þá sagði hershöfðinginn:
— Bölvaðir þorskarnir! Alltaf eru þeir jafn
I'eimskir. Þeir vita víst ekki, að ég lief þrjá vara-
lætur undir skrifhorðinu mínu.
★
Tveir málaflutningsmenn hittust á förnum vegi
°g tóku tai saman.
Heldurðu að tímarnir fari nú ekki eitthvað að
þatna? sagði annar.
Jú, það er ég sannfærðiir um. Ég hef þegar
l'aft átta þrotabú til meðferðar í vetur, en ekki nema
þt'jú í fyrra.
★
Sigurður sat inni á veitingahúsi og hafði pantað
mat, en hafði ekki séð þjóninn aftur. Hann var orð-
“hi óþolinmóður, kallaði á annan þjón og segir:
Hvernig er það! Ætli þjónninn hafi gleyml
hiér?
— Augnablik, ég skal athuga málið.
^könimu síðar kom þjónninn til hans og segir:
" Afsakið, herra minn, eruð þér ekki maðurinn
1|(íþ svínslappirnar og kálhausinn?
★
I ^að var i Noregi. Prófastur nokkur hafði efnt til
vV°j(iboðs. Til hægri handar prófasti sat prests-
kk.ia, sem nýlega hafði misst manninn sinn, en á
‘Ostri hlið trúboðáfrú, og var maður Iiennar á trú-
3°ðsferðalagi suður í Ivongo.
því að prófastur var stundum dálítið viðutan
0g þvkkti auk þess konurnar lítið, gleymdi liann því
V I K I N B U R
Hann notar enga smápensla við starf sitt i dag, málar-
inn sá arna.
fljóíl, hvor þeirra var prestsekkjan og hvor pró-
fastsfrúin.
Það var mjög hiýtt í stofunni, og loks sagði prests-
ekkjan:
Mikill hlessaður hiti er þelta.
Prófast minnti endilega að það væri trúhoðafrú-
in, sem gerði þessa athugasemd, og svaraði um hæl:
Heitaja er nú samt þar, sem maðurinn yðar er
núna!
Það leið yfir vesaiings ekkjuna.
★
Frægur prófessor í læknisfræði liafði árum saman
skipt við Bill slátrara á horninu á F-stræti, og líkað
þau skipti ágætlega. Bill var dálítið einfaldur, en
ákaflega samvizkusamur og seldi ekki nema fyrsta
flokks kjöt. Dag nokkurn kom Bill lil prófessorsins
og óskaði læknisskoðunar. Prófessorinn tók því vel
og skoðaði Bill rækilega. Að skoðun lokinni sagði
hann:
Þér eruð stálhraustur.
Ágætl, svaraði Bill, greiddi ríflega fyrir skoð-
unina og fór.
Tveini mánuðum síðar kom liann aftur í sömu
erindum.
Að þeirri skoðun lokinni sagði prófessorinn:
Ef nolckuð er, þá virðist þér ennþá hraustlegri
en áður. Hafið þér kennt yður einhvers meins?
Nei, aldrei. En mér fannst ég verða að lofa yður
að þéna ofurlítið á mér, því að þér hafið verið mér
svo tryggur viðskiptavinur.
★
Kona nokkur missti mann sinn, og var að vonum
mjög sorgbitin yfir fráfalli hans. Hún ákvað að reisa
honum legstein og krafðist þess, að á hann yrði
letrað: Hvíl þú í friði þangað til við finnumst
aftur.
2B7