Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1950, Blaðsíða 22

Opið bréf
til herra ritstjóra Gils Guðmundssonar
Herra ritstjóri!
Af grein, sem þér látið fylgja athugasemd-
um mínum í síðasta tbl. Víkings við grein í 5.
tbl. blaðsins þ. á., um Sjómannaskólann, fæ ég
ekki betur séð, en að þér hafið blandað saman
tveimur greinum, þeirri, sem ég gerði athuga-
semdimar við, og annarri, sem hvergi hefur
verið birt svo ég viti, en þér hafið haft eða
hugsað yður allmikið öðruvísi. 1 þessari huldu-
grein yðar hefur fyrst og fremst verið deilt á
hið háa Alþingi fyrir að veita ekki nóg fé til
Sjómannaskólans, en líklega ekkert verið minnzt
á stjórn né rekstur skólans. Er vel skiljanlegt,
að yður hefði fundizt það fáránlegt af mér, að
gera athugasemd við það eitt, þótt hottað hefði
verið eitthvað á Alþingi um rífari framlög til
skólans, og ekki hefði ég getað láð yður það.
En því miður var það ekki huldugreinin, sem
blaðið flutti, heldur sú, sem ég gerði athuga-
semdimar við. 1 þeirri grein er Alþingi hvergi
nefnt á nafn, en einu sinni minnzt á „hlutað-
eigandi stjórnarvöld", sem máske á að gera
sama gagn. Og þar eð sú grein er orsök þessara
orðaskipta okkar í milli, sem þér teljið ástæðu-
laus af minni hálfu og af misskilningi sprottih,
langar mig til að biðja yður að svara nokkrum
spurningum um innihald hennar. Vænti ég þess,
að svör yðar verði sem ótvíræðust og greinar-
bezt, því að rétt svör við þessum spurningum
skera úr um það, hvort ástæðulaust hafi verið
af mér að gera athugasemdirnar.
1. Eftir að lýst hefur verið í greininni
hörmulegu ástandi lóðarinnar, lélegu við-
haldi skólahússins, hurðaleysinu, tómlæt-
inu og draslarahættinum, segir svo:
„Ástæöa, væri til að nefna fleira í sam-
bandi við stjórn og rekstur Sjómanna-
skólans“ (leturbreyting mín). Nú spyr
ég yður: Mundu ekki þessi orð samkvæmt
íslenzkri málvenju vísa til einhvers, sem
á undan er komið og heyrir undir stjórn
og rekstur Sjómannaskólans?
2. Sé þetta ekki tómur misskilningur hjá
mér, er þá nokkur furða þó ég hljóti að
taka þessi orð til mín að einhverju leyti,
þar sem ég er annar af aðalstjórnendum
S j ómannaskólans ?
3. Hvað á þarna eftir að upplýsa um stjórn
og rekstur Sjómannaskólans (ég á þarna
auðvitað ekki við skólanefndina eða
kennslubækurnar) ? Við þessari spurn-
ingu bið ég alveg sérstaklega um greið
og ótvíræð svör.
4. Þér talið mikið um það, hve góðan hug
blað yðar beri til skólans — þér minnist
ekki á stjórnendur hans í því sambandi,
sem þó hefði verið ástæða til — og hve
annt það láti sér um sóma hans í hvívetna.
Álítið þér, að sagan um tunnuna, brotnu
rúðuna og aðrar slíkar sögur séu til þess
fallnar, að auka á hróður skólans eða
greiða fyrir fjárveitingum til hans?
Yður er það undrunarefni, að ég skuli ekki
láta raus greinarinnar um störf mín eins og
vind um eyrun þjóta, og segið mig fara með
hrópum að blaði yðar. „Hvað ætlar þú að brúka
á Þorranum, maður minn?“ er haft eftir göml-
um Reykvíkingi, þegar hann sá annan vera með
trefil um hálsinn á sumardegi. Mér verður nú
á að spyrja: Hvert mynduð þér komast í orða-
vali, herra ritstjóri, ef þér stæðuð í stórræðum,
þegar svona er grunnt á stóryrðunum hjá yður?
Þó tekur út yfir vandlæting yðar yfir þeirri
afstöðu, sem þér segir mig hafa tekið áður, já,
oftar en einu sinni, þegar kröfur hafi komið
fram í blaðinu eða frá samtökum sjómanna um
að fullgera Sjómannaskólann og lagfæra um-
hverfi hans. Þarna látið þér fyrst gamminn
geysa, og finnst mér eins og lesa megi út úr
hverri línu, að nú teljið þér að ég fái það, sem
ég þarf með. En þegar geyst er farið, er ekki
nóg, að allt sé vel gert, maður, hestur og reið-
tygi, ef sjálfur skeiðvöllurinn er ótraustur. Og
nú hefur það hent yður, að hleypa í ófæru.
Grundvöllurinn fyrir þessum bægslagangi og
ásökunum yðar í minn garð er ekki til. Honum
hafið þér nefnilega skrökvað upp sjálfur, og
finnst mér það hróplegt, að þurfa að segja
þetta við ritstjóra sjómannablaðsins. Finnist
yður hart að búa undir þessu, skora ég á yður
222
V I K I N G U R