Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1950, Blaðsíða 25

Minningarorð:
Sigurður Þorsteinsson frá Flóagafli
Hinn 9. ágúst s.l. andaðist Sigurður Þor-
steinsson frá Flóagafli í Árnessýslu, tæplega 83
ára að aldri.
Sigurður var fæddur á Flóagafli 10. sept.
1867. Foreldrar hans voru Þorsteinn bóndi Guð-
mundsson og kona hans Guðrún Bjarnadóttir.
Snemma hneigðist hugur Sigurðar að sjón-
um. Gerðist hann ungur sjómaður í Þorláks-
höfn og réri þar samtals í 26 vertíðir á opnum
skipum, allmörg ár var hann formaður. Þá var
hann og um nokkurt skeið sjómaður á skútum
frá Faxaflóa.
raunum síflum og ganga í ameríska herinn sem liðs-
foringi.
Þannig lýkur frásögunni um fyrstu kafbátsárás ver-
aldarinnar, og uppfinningu David Bushnells. En um
það bil 20 árum síðar gerðist svo áframhald sögunnar.
Um það leyti var Robert Fulton staddur í París.
Frönsku byltingarstyrjaldirnar voru þá á hámarki sínu,
og Englendingar voru þar hættulegustu andstæðingarn-
ir. 13. desember 1797 skrifaði Robert Fulton franska
stjómlagaráðinu, þar sem hann bauðst til þess að
„byggja vélknúinn „Nautilus", sem myndi geta eyðilagt
brezka flotann". Þessi „uppfinning" Fultons var ná-
kvæm stæling á hugmynd Bushnells, nema hvað stærð
og lögun var önnur. Stálfleinninn og og sprengjan komu
þarna endurfædd, auk annarra tækja „Skjaldbökunn-
ar“. Hugmynd Bushnells varð aldrei þekkt nema í mjög
þröngum hring, en ;eftirmynd Fultons, sem hann „gaf
út“ fyrir að vera sína eigin uppfinningu, varð strax
heimskunn, og hann sjálfur frægur sem uppfinninga-
maður kafbátsins. Síðari rannsóknir hafa svo leitt í
ljós, að einn af nánustu samstarfsmönnum Fultons, er
hét Joel Barlow, hafði verið samtíða Bushnell á Yale
háskólanum og þá kynnst hugmynd Bushnells, og af
því getur svo hver dregið sínar ályktanir.
Eftir þá reynslu, sem heimurinn hefur fengið af
kafbátahernaði tveggja styrjalda, eru víst flestir á
þeirri skoðun, að sú skipategund hefði betur aldrei orð-
ið til, en það breytir ekki þeirri staðreynd, að eins og
skipsskrúfan er uppfinning Bushnells, þá á hann einnig
heiðurinn — eða sökina — á því, að hafa fyrstur orðið
til þess að fullgera hugmyndina um neðansjávarbát,
sem hægt var að starfrækja.
Lausl. þýtt úr „Vikingen".
. Halldór Jóneson.
Árið 1892 kvæntist Sigurður Ingibjörgu Þor-
kelsdóttur frá Óseyrarnesi. Reistu þau bú aust-
an fjalls og áttu þar heima til 1910, er þau
fluttu til Reykjavíkur. Stundaði Sigurður þar
ýmis störf, meðal annars fasteignasölu. Áttu
þau hjón lengi heima á Rauðará hjá Sigrúnu
dóttur sinni. Með henni fluttust þau fyrir
noltkrum árum að Laugabrekku, og áttu þar
heima síðustu árin.
Sigurður og Ingibjörg kona hans eignuðust
sex börn, er upp komust: Árna fríkirkjuprest,
Ásgeir skipstjóra, Sigrúnu húsfreyju á Lauga-
brekku, Þorkel vélstjóra, Inga skrifstofustjóra
Mjólkurbús Flóamanna og Steinunni húsfreyju
í Reykjavík.
Skammt varð á milli þeirra hjóna, Sigurðar
og Ingibjargar. Andaðist Ingibjörg seint í júlí-
mánuði s.l. og lifði Sigurður hana aðeins hálfan
mánuð.
Sigurður Þorsteinsson var greindur maður
og gjörhugull, sjálfstæður í skoðunum og ó-
myrkur í máli. Á efri árum, þegar tóm gafst
til, tók hann að gefa sig að fræðimennsku og
ritstörfum. Liggja eftir hann þrjár bækur, sem
einkum lýsa sjósókn og þjóðháttum í verstöðv-
um austan fjalls á áraskipatímunum. Sigurður
var maður ritfær og sagði vel frá. Hafa bækur
hans ýmsan merkan fróðleik að geyma. Margar
blaðagreinar ritaði Sigurður. Er hann lesend-
um Víkingsins að góðu kunnur fyrir fróðlegar
ritgerðir, sem eftir hann birtust hér í blaðinu.
Var hann jafnan mjög velviljaður Víkingnum
og gott til hans að leita, er afla þurfi efnis í
blaðið.
Sigurður Þorsteinsson fylgdist vel með fram
til hinztu stundar og var jafnan ómyrkur í máli,
er hann ræddi vandamál samtímans. Hann var
manndómsmaður. — G. G.
225
V í K I N □ U R