Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1950, Blaðsíða 13

sigldu milli landa, en á einu skipi, sem á stríðs-
/unum sigldi með ströndum fram og ég var
skráður á í tæpt ár, var aldrei haldin báta-
æfing, þrátt fyrir að með ströndum varð að
sigla í björtu vegna tundurduflahættu. Á 16
mánaða tímabili, sem ég var á sama skipi á
friðartíma, var aðeins haldinn ein bátaæfing.
Sennilega höfum við M. H. aldrei verið saman
til sjós.
M. H. talar um það, að veitingafólkið hafi
stundum ekki mætt til bátaæfinga, og því verið
borið við, að það hafi ekki tíma. Þau litlu, brögð,
sem að því hafa verið, stafa af því, að báta-
æfingum hefur verið valinn tími, þegar matar-
gerð stendur á því stigí, að ógerningur eða ill-
gerningur er fyrir matreiðslumenn að fara frá
því, svo allt sé í eðlilegu ástandi, en hins vegar
er hægt að nota oft á tíðum betri tíma dags til
bátaæfinga, en þann tíma, sem matreiðslumenn
með réttu geta sagt: „Hef ekki tíma“.
M. H. telur sig ekki hafa ímyndað sér að
Sjómannadagsblaðið mundi ljá rúm ádeilu einn-
ar stéttar gegn annarri, sem starfa hlið.við hlið
á sjónum. Þessu vil ég leyfa mér að svara þann-
ig, að ég hef litið á Sjómannadagsblaðið sem einn
af mörgum þáttum sjómannadagshátíðahald-
anna. Einn annar þáttur hátíðahaldanna er sjó-
mannahóf, sem fram að þessu hefur verið hald-
ið. Á þessum hófum hafa verið haldnar ræður,
og þar talað menn úr ýmsum stéttum sjómanna.
1 einu, hófi, sem haldið var eftir stríðið, deildi
einn sjómaður á eina stétt sjómanna, sjómenn
deildu manna á meðal um ræðu þessa, þó hins
vegar hún ekki yrði opinber. Engan heyrði ég
þá mótmæla rétti ræðumanns til þessarar á-
deilu á heila stétt sjómanna.
Nú er það matreiðslumaður, sem deilir á skip-
stjóra, en þá var það skipstjóri, sem deildi á
háseta. Það kannske breytir einhverj u ?
Að lokum vil ég segja þetta:
Grein mín um bátaæfingar í Sjómannadags-
blaðinu síðasta, er fyrst og fremst skrifuð sem
hvatning ungs manns, um hluti, sem ekki má
vanrækja. Máli mínu til stuðnings þarf ég að
taka ýmis dæmi, en að taka greinina sem ádeilu-
grein, tel ég óþarfa viðkvæmni.
I ýmsum stéttum hefur æskan kvatt sér
hljóðs um ýmis efni, og ekki er óeðlilegt að
þannig sé ástatt einnig meðal sjómanna.
Það hafði verið rætt fram og aftur um giftingar og
Jón hafði setið þegjandi og hlustað á. Loks stóð hann
á fætur og sagði:
— Eini munurinn á brúðkaupi og jarðarför er sá,
að önnur lög eru sungin við brúðkaupið.
213
VÍKINGUR