Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1953, Síða 6

hitt, að þegar stærri bátar komu til sögunnar,
þá fóru menn aðallega að sækja vestur á Skaga-
grunn, því á grunninu höfðu togarar sig lítt í
frammi vegna botnlagsins (hraunbotn).
önnur mið, sem grynnra liggja, hafa og
mikið verið notuð, sérstaklega í lakari sjóveðr-
um og þá haust og vetur.
Á ég þar við hin svokölluðu Fljótamið, sem
hafa verið og eru mjög fengsæl veiðipláss, og
tengja menn miklar framtíðarvonir við þau,
því þau liggja að langmestu leyti innan hinnar
nýju markalínu landhelginnar ásamt Skaga-
fjarðardjúpinu, sem var og er afar þýðingar-
mikið veiðipláss flesta tíma árs“.
Um Vestur- og Austurkantinn á Grímseyjar-
grunni farast honum orð líkt og Filippusi Þor-
valdssyni og telur togara og togbáta hafa lagt
þau mið gersamlega undir sig og á góðri leið
með að eyðileggja þau, einkum togbátarnir,
„með sitt sífellda skrap“.
Sveinbjörn Jóhannsson telur þessi gömlu og
góðu mið alveg úr sögunni sem línumið. Enn
segir Sveinbjörn: „Þar sem markalína land-
helginnar liggur 4 sjómílur út af Gjögrí og
Tjörnesi, með beinni línu á milli, þá liggur
mjög mikið og gott veiðisvæði innan þessarar
línu og er það afar þýðingarmikið fyrir smá-
bátaútgerðina“.
Frá Siglufirði og úr verstöðvum við Skaga-
fjörð hafa mér ekki borizt svör, en úr þessu
hafa Eyfirðingarnir bætt, eins og að framan
sést, því mið þessara veiðistöðva allra mega
heita hin sömu, nema skagfirzku innfjarðar-
miðin, en þau liggja öll innan varnarlínunnar
nýju.
Skal því haldið á Húnaflóann, en hann hefur
verið, ásamt Þistilfirði, mest ofsótti flóinn
norðanlands af brezkum togurum, enda er lýs
ingin ófögur, sem sýsluskrifari Friðjón Sig-
urðsson í Hólmavík hefur gefið mér af sjó-
sókninni á Húnaflóa og eyðileggingu fiskimiðr
og veiðarfæra þar, en þannig farast honum orð:
„Á haustin, sem oft gáfust hér ágætlega með
afla, var lína lögð um allan Húnaflóa, innst
sem yzt í nefndum „geira“.
En nú undanfarin 3 ár má heita að fisklaust
hafi verið á öllum innmiðum. Vorið 1950 var
mikil fiskgengd inni í Birgisvíkurpolli, en frið-
laust var vegna ágengni togara, sem sýndu
fiskibátum hér hinn mesta yfirgang og mokuðu
upp fiski á þessum slóðum. Þannig var þetta
sömuleiðis 1951, en þá voru það sérstaklega
erlendir togarar. Brezkir togarar sýndu þá
fiskibátum hinn mesta yfirgang, svo lína var
ekki lögð á þessum slóðum.
Þá kom það ekki ósjaldan fyrir, að togar-
arnir spilltu veiðarfærum fiskibátanna. öll
fiskiveiði í Vatnsnesálnum hefur algerlega
brugðizt s. 1. ár og enn er þar algerlega fisk-
laust.
Sjómenn hér við Steingrímsfjörð byggja
vonir sínar á stækkun landhelgislínunnar og
þykir þó að of skammt hafi verið farið, en um
það tjáir víst ekki að ræða.
Þess skal getið, að talsverður fiskur var hér
í Steingrímsfirði s. 1. sumar og veiddist hann
aðallega á færi á smábátum, en stóð stutt við.
Nú eru sjómenn að vona að vorganga komi
eftir venju á sama tíma og áður, þ. e. í marzlok
eða aprílbyrjun. En óttast er þá, að togarar
komi á slóðirnar og eyðileggi allt fyrir bátun-
um, því gæzlu hér í flóanum hefur til þessa
verið mjög ábótavant. Að endingu vil ég geta
þess, að fiskibátar gerðir út frá Skagaströnd
hafa oftast aflað talsvert meira en bátar hér.
Þeir róa meira norður og út af Skalla, sem
hefur reynzt happasælla, en þangað geta bátar
héðan ekki farið, það er of langt, a. m. k. á
veturna“.
Þessi síðasta skýrsla upplýsir hvernig brezk-
ir togarar hafa bætt gráu á svart ofan, því hún
flettir ofan af því, að meðan íslenzka ríkis-
stjórnin sýndi Bretum þá velvild, eftir tilmæl-
um ríkisstjórnar Stóra-Bretlands, að fresta
framkvæmdum reglugerðar frá 22. apríl 1950
um verndun fiskimiða fyrir Norðurlandi gagn-
vart útlendingum, unz genginn væri dómurinn
í Haag, þá launuðu enskir togaraskipstjórar
þetta kurteisa vináttubragð með því m. a. að
nota vel tækifærið eða hléið til þess að spilla
bæði veiði og veiðarfærum Húnvetninga.
Grímsey.
Áður en ég kveð Norðurland þykir mér hlýða
að minnast örlítið á Grímsey, því svo var til
forna litið á eyna og gæði hennar, að þar mætti
„her upp fæða“ og þangað leitaði Guðmundur
Höfnin í Grímsey.

VÍ Kl N GU R