Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1953, Blaðsíða 14

því xnörg’ og mikilvæg verkefni, sem bíða úr-
lausnar og verða leyst strax og fé er fyrir
hendi. Slysavarnafélagið vantar hvorki hug né
dug, en það þarf aukið fé til starfsemi sinnar.
Góðir Reykvíkingar! Verið þess minnugir,
að með íramlagi ykkar til Slysavarnafélags
fslands, stuðlið þið að öryggi ættingja ykkar
og annarra, sem eru ykkur kærir, hvar sem
er á landinu.
Með framlagi ykkar, tryggið þið öryggi sjó-
mannanna okkar, en með öryggi þeirra er raun-
verulega tryggt öryggi þjóðarinnar — öryggi
okkar alh'a, sem þetta land byggjum.
Slysavarnadagurinn á að vera sá dagur þeg-
ar öll þjóðin tekur höndum saman um að efla
slysavarmr um gervalt fsland.
Og eitt skyldu menn athuga. Merkjasala og
fjáröflun Slysavarnafélags íslands er engin
ölmusubeiðni, því að hér renna peningarnir til
vökullar iíknarstarfsemi, sem ár og síð vakir
yfir þeim, sem í nauðir rata á sjó og landi
og sparar hvorki fé né fyrirhöfn til þess að
veita hjálp hvenær sem er.
Það er því aðeins þjóðfélagsleg skylda að
leggja lóð sitt á vogarskálina, þegar þess er
þörf fyrir þenna ómetanlega félagsskap.
Mannslífið verður aldrei metið til fjár, enda
þótt oft þurfi fé því til bjargar, og eitt er
víst: Þú getur á engan hátt annan fengið
betri arð af því fé, er þú lætur Slysavarna-
félagi íslands í té, en með því að láta Slysa-
varnafélagið ráðstafa því til blessunar öldum
og óbornum.
Munið, að enda þótt ykkur finnist framlag
ykkar ekki vera stórt, þá er það rétt spor að
settu marki — þið hafið gert skyldu ykkar.
Góðir Reykvíkingar! Kaupið merki dagsins,
gei-izt félagar í Slysavarnadeildinni Ingólfur,
en skrifstofa hennar er opin í dag í Grófin 1.
Munið, að sá einn er öruggur gegn hættunni,
sem er á verði gegn henni. Styðjið starfsemi
Slysavarnafélags Islands, styðjið þá starfsemi,
hvenær sem þið getið því við komið.
Leggið ykkar skerf til, svo að viti kærleik-
ans megi lýsa öllum þeim, er í nauðir rata
við land okkar og á því.
Leggið hönd á plóginn. Styrkið starfsemi
Slysavarnafélags Islands, því að með því rétt-
ið þið hjálpandi bróðnrhönd út yfir annes ís-
lands — út yfir víkur þess og voga.
Gjaldeyrisyfirvöldin í Gíbraltar álíta, að hin mikla
aukning ferðamannastraumsins þangað stafi af því,
að ferðafólkið getur skipt ótakmörkuðum pppliæðum
í ferðamannaávísunum þar, en fer svo með gjaldeyr-
inn yfir til Spánar.
Tryggingar opinna vélbáta
Eftir útvíkkun landhelginnar hefur útgerð
trillubáta aukizt að miklum mun, en eitt hefur
háð þessari útgerð, og það er, hve erfitt hefur
verið að fá bátana vátryggða.
Eigendur hafa oft á tíðum þurft á lánum
að halda, en ekki fengið þau, ef ekki hefur
verið um önnur veð að ræða en bátana sjálfa.
Eins og mönnum er kunnugt, var að til-
hlutan síðasta Alþingis mælzt til þess við vél-
bátaábyrgðarfélögin, að þau tækju að sér trygg-
ingar á opnum vélbátum til þess að auðvelda
mönnum að fá lán út á bátana, án þess að til
bakveðs þyrfti að koma, en undirtektir félag-
anna hafa verið mjög misjafnar, enda hefur
reynsla af slíkum tryggingum verið talin mjög
slæm, og hefur varla verið um að ræða að
opnir vélbátar hafi verið tryggðir hér á landi
frá því í miðri síðustu styrjöld.
Tryggingarfélögin hafa fram til þessa ekki
viljað taka tryggingar á þessum bátum, en
Samvinnutryggingar hafa nú ákveðið að gera
tilraun með þessa tryggingarstarfsemi, og höf-
um við átt tal við forráðamenn þeirra.
Telja þeir. að ef iðgjöldum sé stillt í hóf,
fáist fleir’ til þess að tryggja en endranær og
þar með hin nauðsynlega dreifing áhættunnar.
Iðgjöldin hafa, til að byi’ja með, verið ákveðin
5 af hundraði, en verði ágóði af tryggingum
þessum, er ætlunin, að hann gangi til þeirra,
sem hafa báta sína tryggða hjá félaginu.
Virðist þar með vera hægt að eygja lausn
á þessu máli, þannig, að þeir, sem gera út
opna vélbáta, þurfi ekki að hætta á að hafa
þau verðmæti, sem hér um ræðir, óvátryggð,
auk þess, sem þeim er gert mögulegt að veð-
setja bátana, ef þeir þurfa á láni að halda.
Full ástæða er til þess að fagna þessari til-
raun og vona, að hún heppnist og trillubáta-
eigendum verði þannig skapað nokkurt öryggi.
Smœlki
Frú nokkur var að skoða silfurrefabú og vildi fræðast
dálítið um þann atvinnuveg. Meðal annars spurði hún
umsjónarmanninn þessarar spurningar: — Hvað er hægt
að flá refina oft?
*
Gestur í veitingahúsi bað um g-las af whiskyblöndu
og kom hún von bráðar. Er maðurinn hafði dreypt á
henni, sagði hann við þjóninn:
— Hvort var sett í á undan, vatnið eða whiskyið?
— Whiskyið, auðvitað, svaraði þjónninn.
— Jæja, því skýtur kannske upp með tímanum.
/
lOB
V I K I N G U R