Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1953, Blaðsíða 10

Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1953, Blaðsíða 10
miðum, bæði innan og utan við landhelgislín- una, þar til ördeyða var orðin. Nú er allur fjörðurinn friðaður fyrir tog- veiðum, enda sézt nú ekki, eins og undanfarin ár, út af Oddbjarnarskeri reykur togaranna á daginn og ljós þeirra á kvöldin héðan úr Flat- ey. Um útlit og horfur viðkomandi friðurlínunni frá í vor spáir góðu eftir ekki lengri tíma“. Úr bréfi Þórólfs er þetta: „Beztu lúðumiðin eru við Bjarneyjarál, frá Brekadjúpi út á Fell. Aðallega er sótt á „Brögð“ í Bjarneyjar- ál, sem einnig er ágætt fiskimið. Sömuleiðis er austasti hluti Grundarfjarðaráls sóttur, og eru þar góð lúðu- og þorskamið, en Grundarf jarðar- áll heitir dýpið austan Skútugrunns að Sig- mundarbrún norður af Selskeri. Svo er Hö- skuldseyjaráll, sem er mjó renna skammt frá Höskuldsey, Þessi áll er og hefur verið aðal- fiskimiðið frá Höskuldsey og héðan frá Stykk- ishólmi, bæði vegna aflasældar, og svo er skammt að sækja. Svo er fjöldi miða kringum Höskuldsey. — Þessi mið voru öll innan landhelgislínunnar nema Bjarneyjarmið; þau voru flest utan hennar, nema Brekadjúp og Stagleyjaráll. Þá eru það djúpmiðin, og þá fyrst að geta Kolluáls, sem liggur inn eftir Breiðafirði sunn- anverðum við miðja bugt. Hann er til að byrja með skammt frá Öndverðarnesi, en greinist síð- ar í tvær kvíslar, er kemur inn fyrir Ólafsvík, þar sem Skútugrunn skiptir honum í tvennt, en svo sameinast hann aftur í eitt dýpi, er kemur NA af Grundarfirði, og er hann kemur norður af Selskeri, heitir hann Bjarneyjaráll, sem end- ar í Brekadjúpi. Þetta dýpi er aðalæð fyrir fiskigöngur inn Breiðafjörð, og sé því lokað af togurum, hefur það mikil áhrif á fiskveið- arnar í innbugtinni, og því þarf sterka vörn við Jökulinn, er líður fram í febrúar—marz, svo göngur komist óhindraðar inn um bugtina. Það hefur greinilega komið í ljós nú síðari árin, því svo má heita, að hér hafi verið þurr sjór síðan um 1948, eða frá því hinna erlendu togara tók að gæta hér aftur eftir styrjaldar- lokin en það voru mikil viðbrigði frá því sem áður var“. Þá rekur Kristján lestina breiðfirzku og seg- ir: „Flest fiskimið, sem smábátar sækja héðan, eru innan þriggja mílna landhelgi, því mest eru þau notuð hér vegna vondra hafnarskil- yrða. Það er svæðið frá Dritvík og inn á móts við Ólafsvík, syðri brún Kolluáls. Þeir fáu, stóru bátar, sem hér hafa róið, sækja ofast lengra út af Beruvík og Öndverðarnesi og á norðurbrún Kolluáls, sem nú er innan hínnar nýju land- helgi. Mesta athygli mun vekja hjá okkur hvaða breytingum hin miklu fiskimið munu taka, sem eru 3—4 sjómílur vestur af öndverðarnesi og hafa verið þurrausin af togurum hin síðari ár. Svo er dragnótasvæðið austan við Öndverðar- nes. Við hér væntum góðs af friðun þess í fram- tíðinni og sama er að segja um hin stóru drag- nótasvæði á Ólafsvík. Að endingu þetta: Allir hér vænta mikils góðs af friðun Breiðafjarðar“. Faxaflói. Þá er komið að risa hinna íslenzku flóa og fjarða, ekki aðeins hvað stærð snertir, heldur engu síður, eða reyndar miklu fremur, fyrir þá ómetanlegu þýðingu, er hann hefur sem sann- kallað móðurland eða fósturflói allra nytja- fiska í hafinu kringum Island eða í öllu Norð- ur-Atlantshafinu. Um hann verður háð harð- asta rimman. Annars vegar stendur öll íslenzka þjóðin, og með henni allir helztu fiskifræðingar, sem kynnt hafa sér málið og líta hlutlaust á nauð- syn þess, að friða Faxaflóa fyrir ágangi tog- ara, togbáta og dragnótabáta. Hinumegin eru svo hinir ásælnu Bretar, sem um aldaraðir, eða frá því þeir urðu öðrum þjóðum yfirsterkari á sjónum, hafa sent fiskveiðiskip sín inn að ströndum og inn í firði og flóa annarra þjóða, til þess að reka þar skefjalausa rányrkju og eyðileggja fiskimið náungans, eins og þeir sjálf- ir eru búnir að þurrka upp Norðursjóinn með togaraútgerð sinni. Bretar vilja Faxaflóa feig- an, vilja halda áfram rányrkjunni þar, gæt- andi ekki að því, að með þessu móti eru þeir hvorttveggja í senn, að gera Island óbyggilegt og eyða bæði fyrir sér og öðrum þjóðum fisk- veiðimöguleikum í Norður-Atlantshafi, með því að drepa ungviðið á helztu uppeldisstöðvum þess. Og hið merkilega skeður, að Frakkar virð- ast ætla að gerast taglhnýtingar Breta í þessari skemmdarstarfsemi. Vonandi áttar þessi gáfaða þjóð, eða stjórn- endur hennar, sig á því, hvaða hermdarverk hún er að vinna íslenzku þjóðinni með því að gerast bergmál Bretans í landhelgismáli okkar Islendinga. Um hina aðkallandi nauðsyn á friðun Faxa- flóa er ýtarleg greinargerð á þingskjali 599 á 69. löggjafarþingi okkar, með tillögu til þings- ályktunar um friðun Faxaflóa frá alþingis- manninum Pétri Ottesen, sem samþykkt var á Alþingi 16. maí 1950, og segir þar m. a. svo: „Það orkar ekki tvímælis, að aflatregðan í Faxaflóa á rót sína að rekja til skefjalausra 104 V í K I N G U R

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.