Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1953, Page 20

Albert Engström og „Strix“
Sænski rithöfundurinn og teiknarinn Albert Engström
er svo þekktur hér á landi, að ekki ætti atS þurfa langt
mál til að kynna hann. Hann fæddist í Smálöndum í
Svíþjóð 1869, varð stúdent 1888, stundaöi um skeið
háskólanám í Uppsölum, las þar fommálin, en hætti
því námi og tók að stunda teikninám hjá hinum
þekkta málara Carl Larsson. Arið 1897 hóf Engström
útgáfu hins fræga skopblaðs síns, er hann nefndi Strix.
Þar birtust margar hinar fyndnu sögur hans, teikningar
og skrítlur, sem þekktar eru rnn öll Norðurlönd og
víðar.
Allmargt hefur verið birt á íslenzku af sögum,
skrítlum og skopmyndum Engströms, þar á meðal í
Yíkingi. Þar er hins vegar af svo miklu að taka, að
seint verður þurrausið. Fara hér á eftir ýmsar skrítlur,
sem Engström birti á sínum tíma í Strix.
*
Lautinantinn hafði verið annálaður kvennagosi og
sigrar hans yfir hinu fagra kyni voru alkunnir og
óteljandi. Þegar hann, að liðnum mörgum og gleði-
legum hérvistardögum, kvaddi veröldina og barði á
hlið himnaríkis. kom Lykla-Pétur til dyra, eins og lög
gera ráð fyrir.
— Hver er þar? spurði Pétur.
Lautinantinn sagði til sín.
— Bíddu andartak, sagði Pétur, lokaði hliðinu og
hvarf. Lautinantinn beið góða stund fyrir utan og var
orðinn í hassta máta órólegur, þegar Pétur kom aftur
og opnaði. Lautinantinn spurði nokkuð snúðugt. hvað
tafið hefði.
— Ég var bara að koma henni Maríu Magdalenu
í rúmið og læsa að henni, áður en ég hleypti þér inn,
svaraði Sankti-Pétur.
*
Sveinn var heldur daufur í dálkinn, þegar hann kom
frá réttarhaldi út af strandi skips þess er hann hafði
verið á. Hann var spurður, hvemig málið stæði.
— Hvernig ætli það standi! Þeir voru tólf, sem
sóru, en við ekki nema fjórir, sem vildum sverja það
gagnstæða.
*
— Eg er lánsöm, sagði Kata gamla, að eiga þennan
einstaka hófdrykkjumann. Ekki minnist ég þess, að
hann hafi dmkkið sig fullan nema einu sinni á ævinni.
Það var í brúðkaupsveizlunni okkar. En þá varð hann
svo útúrfullur, að ekki fór að færast í hann fjörið,
fyrr en klukkan fimm um morguninn.
*
Karl Jóhann hefur verið í heimsókn hjá Lárusi
vini sínum og drykkjufélaga og fengið vel í staupinu.
Um leið og gestgjafinn fylgir honum til dyra, kveður
hann Karl Jóhann með þessum orðum:
— Jæja, nú ertu bærilega fullur, Karl Jóhann.
— Þú þarft nú ekki að grobba neitt af því, ég
var orðinn vel þéttur, þegar ég kom!
*
Ungfrú Þórhildur hafði dvalizt mn nokkurra ára
skeið í Stokkhólmi. Eitt vorið kemur hún lieim til
A FRÍVI
foreldra sinna og ætlar að dvelja þar sumarlangt. Þeg-
ar sóknarpresturinn hittir hana, eftir að hún er komin
heim, spyr hann, hvort liún ætli ekki að láta innritast
aftur í sömu kirkjusókn og foreldrar hennar tilheyTa.
Hún svarar, að það taki því ekki, hún fari burt aftur
með haustinu.
— Já, að vísu, segir prestur. En margt getur nú
skeð þangað til í haust.
Þórhildur fer öll hjá' sér og eldroðnar, en stynur
loks upp:
— Það er þegar skeð.
*
Kristján: — Allir tala um þessar yndislegu stúlkur,
en mér er spum: Hvaðan koma þá allar bannsettar
kerlingarnar ?
*
Hafið þið heyrt, hvernig tókst til, þegar Sveinn
frelsaði ætlaði að fara að snúa Kalla sífulla?
— Nei!
— Þeir sném hvor öðrarn. Nú vitnar Kalli sífulli á
öllum samkomum hjá trúboðsflokknum, en Sveinn frels-
aði situr á knæpunni og drekkur öllum kvöldum.
*
Láms í Hólmabæ er kunnur að því að greiða skuldir
sínar seint eða aldrei. A uppboði einu í héraðinu gerir
hann boð í einhvem hlut. Hann býður fyrst 9 krónur.
Uppboðshaldarinn slær honum dýrgripinn og segir um
leið, að allt, sem fari fyrir 10 krónur eða minna, verði
að greiðast samstundis.
— Þá hækka ég boðið upp í 11 krónur, hrópar Láras.
*
Jónas: — Guði sé lof, að ég skuli -ekki eiga nema
einn strák. Og nú verður það ekki meira, fyrst ég er
orðinn næturvörður!
*
Presturinn: — Má bjóða liðsforingjanum svo sem
hálfan snafs?
Liðsfóringinn: — Kallið þér það hvað sem þér viljið,
klerkur góður, bara að glasið sé fullt!
*
Jóhannes: — Það er mikil bölvuð eigingimisöld, sem
við lifum á. Hver hugsar aðeins um sjálfan sig. Vissu-
lega hugsar enginn um mig, nema ég sjálfur.
*
Lundhólmsfjölskyldan hafði haldið myndarlega skírn-
arveizlu. Granberg kaupmaður mætir frú Lundhólm á
götu daginn eftir veizluna.
Granberg — Eg hélt, að þér mynduð bjóða mér í
skn narveizlu na.
Frúin: — Mér datt ekki í hug, að kaupmaðurinn
V í K I N □ L) R
114