Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1953, Blaðsíða 1

SJOMAIMNABLAÐIÐ
UIKIH6UR
ÚTGEFANDI: FARMANNA- OG FISKIMANNASAMBAND ÍSLANDS
------ ■ ' -- ■■ ■-- -- ■■■ -T” 'LS.'.'JL.Í " ..
XV. árg. 10. tbl. Reykjavík, október 1953
Sigurgeir Signrðsson, biskup
Kveðjur frá sjómannastéttinni
Er mér barst sú fregn, að Sigurgeir Sigurðs-
son biskup væri látinn, minn kæri vinur og
frændi, þá varð mér á að liugsa svo, að nú
væri skammt stórra höggva milli
í hópi vina og ættingja. Er nú
stórt skarð fyrir skildi, þar sem
liann var fullur starfsáhuga og
atorku, liinn mikli og um leið
mildi baráttumaður.
Hann fæddist og ólst upp sín
bernskuár á Eyrarbakka, þar
sem við undum okkur svo vel
í víðfemi suðurlandsundirlend-
isins við hina brimi sorfnu
strönd, þar sem Iiafaldan ham-
ast og gnauðar í stórviðrunum,
sótti og sækir á land upp, svo
að jafnvel kotunum og bæjun-
um í skjóli sjóvarnargarðsinsvar
liætta búin, þar sem sól og tungl
glampa á spegilfögrum haffletinum í blíðviðr-
inu, þar sem hinn fagri fjallahringur umlykur
alla þá fegurð, sem sýslan okkar, Árnessýsla,
hefur upp á að bjóða. Þar mótaðist hið and-
lega björgunarstarf vinar míns og míns kæra
bróður, séra Árna, þar varð til hinn fyrsti vísir
að innsýn þeirra og víðsýni, þar skapaðist vin-
átta með frændsemi, og lang\rarandi samstarf,
meðan beggja naut við, um kirkju og kristnistarf
VÍ KIN G U R
eftir að þeir liöfðu vígst til þess göfuga starfs.
Báðir voru þeir miklir vinir sjómannanna og
fúsir til að taka á sig aukastörf þeirra vegna.
Á Eyrarbakka og Stokkseyri
og vfirleitt með allri strönd suð-
urlands, var fyrr á tímum og á
uppvaxtarárum þessara mætu
manna, hægt að fylgjast með
þeirri baráttu, sem sjómenn-
irnir á þessum slóðum háðu á
opnu skipunum, fyrir brauði og
lífi sínu og sinna.
Það var því , eðlilegt, að
hjartagóðir og starfsfúsir menn
fengju þar uppörfun og eggjan
til þess að bæta og fegra líf
fólksins. Sigurgeir biskup til-
einkaði sér þessi lífsviðhorf í
ríkum mæli. Hann var bjart-
sýnn, víðsýnn og framsækinn
baráttumaður, sem unni sér ekki hvíldar, er
eitthvert málefni, hversu erfitt sem það var,
hafði tekið hann tökum. Hann var hinn mikli
athafnamaður, sem vildi sjá árangur starfsins,
um leið og hann var bljúgur og mildur og livers
manns hugljúfi, er kynntist lionum bezt.
Um leið og ég sakna hans mjög sem vinar
og frænda, þá sakna ég hans sem mikils vinar
sjómannanna. Hann var oss mikil hjálparhella,
221