Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1953, Qupperneq 9

aði í honum öllum og hann hrístist og skalf, eins
og hræddur hestur. Ég beit á jaxlinn og reyndi
hvað ég gat að verja bátinn verstu sjóunum, en
það gekk ekki vel. Allt í einu kallar Hallgrímur:
„Þama sér í heiðskírt loft, þarna er stjarna“. Ég
lít til lofts og sé að þetta er satt. Það er tekið að
rofa í lofti, vindur er að breytast; kemur hann nú
þvert á stjórnborða, og ég finn að hann lygnir held-
ur; hins vegar er sjólagið nú orðið svo djöfullegt,
að það er eins og sjóarnir komi úr öllum áttum.
1 einu hendingskasti sviptir í burtu allri þokunni,
komið er alheiðríkt loft og stjörnuljós, en um leið
öskurýkur hann á suðvestan. Ég sé undireins, hvar
við erum staddir. Við erum undir svokölluðum
Landsenda, sem er æðispöl fyrir utan Snotrunes,
en svo heitir yzti bær að norðanverðu við Borgar-
fjörð. Landsendinn er háir, þverhnýptir hamrar,
sem ganga nokkuð langt fram, rétt innan við Njarð-
víkurskríður, og myndast nokkurs konar olbogi þar
sem skriðurnar og hamrarnir mætast. Upp í þenn-
an olboga vorum við komnir, þegar ég breytti um
stefnu. Ég sá, að brimið sauð og vall við klettana,
og sjóillskan, sem þarna var, stafaði mikið af frá-
kastinu frá þeim, og svo var þarna mikill straumur.
Rokið var ekki mjög mikið, því straumurinn stóð
beint af klettumnn, og drógu þeir úr honum mesta
ofsann. Mér virtist báturinn standa alveg kyrr í
þessum andskota. Ég lem í hurðina hjá Þorsteini.
Hann gægist út. Ég öskra, hvort hann geti ekki
pínt vélina dálítið meira. Hann horfir á mig andar-
tak og lokar svo aftur steinþegjandi. Ég tók stefnu
út og suður í Borgarfjarðarflóann, til að reyna að
komast út úr þessu og fjarlægjast landið. Eftir
óratíma, að mér fannst, vorrnn við komnir á opinn
Borgarfjörð, en þá hvessti aftur og var háa-skafn-
ingur landa á milli beint út fjörðinn. Ég þorði ekki
að beita í fjörðinn, fyrr en ég sá ljós. Þóttist ég
vita, að það væri í Bakkagerðisþorpinu. Þarna er
skerjótt með norðurlandinu, frá Landsenda og inn
fyrír Geitavik, sem er skammt fynr utan Bakka-
gerði. Þarna í fjarðarmynninu var sjólagið slæmi,
því suðvestan rokið kom á hlið við sunnansjóinn,
og var sjórinn þarna eins og vellandi hver.
Nidurlag nœst.
íeiíréttihqar
Meinlegar prentvillur urðu í síðasta blaði á bls. 195
og 196. Höfundur greinarinnar „Nótt á Héraðsflóa"
er Stefán J. Loðmfjörö, ekki Vopnfjörð, eins og prent-
aðist af misgáningi. Tvær aðrar slæmar villur hafa
komizt inn í greinina: Konráð Vilhjálmsson, les Hjálm-
arsson. Víglundur Þorsteinsson, les Þorgrímsson. Höf-
undur og lesendur eru beðnir velvirðingar á þessum
leiðu mistökum.
V I K I N G U R
Góðkunningjar íslenzkra sjómanna.
229