Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1960, Síða 3

Sjómannablaðið
VÍKINGUR
Útgef andi: Farmanna- og Fiskimannasamband íslands
Ritstjóri
Halldór Jónsson 5- tölublað ~ Maí 1960
---- XXII. árgangur -------------
Norskt og íslenzkt fiskverð
Efnisyfirlit
Norskt og islenzkt fiskverð Bls. 107
Ratsjáin og siglingareglurnar Friðrlk V. Ólafsson 108
Svanir heimshafanna 114
Dálítið svar til stýrimanns á togbát Asg. Sigurðsson 116
A Ishafsslóðum 118
. ' Atvinnuf ramk vœmdir: Nýr togari — Niðursuðuverk- smiðja — Járnkúluverksmiðja . 121
Frívaktin 122
/ Einar Jónsson, minningarorð .... 124
Æskan til sjós 125
Erá Spáni 126
Um Freon 126
Skipasmiðar innanlands 127
r—’ Meðalaldur 100 ár 128
,—’ Stýrimannanámskeið í Vestm.eyjum 129
Sitt af hverju um karfann 130
/—-' Um orkuflutning i fiskibátum .... 132
r-*-' Vélstjóranámskeið í Vestm.eyjum . 132
Ársþing S.V.F.Í 134
Eorsíðumyndin: Löndun á ísfiski úr tog-
ara í Reykjavíkurhöfn. (Mynd: Sig-
urjón Jóhannsson).
........................11111111111..
Sj ómannablaðiö
VÍKINGUR
Útgefandl: P. P. S. í. Rltstjórl Halldór
Jónsson. Ritnefnd: GuSm. H. Oddsson,
torm., Þorkell Slgurðsson, Henry Hálf-
óánsson, Halldór Guðbjartsson, Jónas
Quðnmndsson, Egill Jóhannsson, Ak-
ureyri, Eyjólfur Gíslason, Vestmanna-
®yjum, Hallgrímur Jónsson, Sigurjón
i uar.sson. Blaðið kemur út einu slnnl
* mánuði og kostar árgangurinn 100 kr.
Ritstjóm og afgreiðsla er að Bárugötu
Reykjavík. Utanáskrlft: „Víkingur“.
“sthólr 425. Reykjavík. Slmi 156 53.
Prentað f ísafoldarprentsmiðju h.f.
víkingur
Sjávarútvegur og landbúnað-
ur hafa um aldur og áratugi-ver-
ið lofsungnir á íslandi og taldir
höf uðatvinnuvegir þ j óðarinnar.
Þó hefur hin síðari ár brugðið
nokki’um skugga á tilveru þeirra
vegna fjárhagslegra vandkvæða,
vegna sívaxandi útþenslu ann-
ara atvinnuþátta, sem ekki eru
arðbærir í framleiðsluformi, en
taka til sín óeðlilega mikið af
því fjármagni, er framleiðslan
skapar. Hefur þetta gengið svo
langt hin síðari ár, að við ligg-
ur, að menn tali í alvöru um, að
aðalatvinnuvegir þjóðarinnar lifi
bónbjargarlífi á velvild almenn-
ings, en séu raunverulega orðn-
ir meirihluta landsmanna til
fjárhagslegrar byrði!
Fyrir stuttu síðan gerðust þau
stórtíðindi í stjórnmálalegum
blekiðnaði landsins, að upplýst
var að norskir sjómenn og út-
vegsmenn fengju 50 til 100%
meira verð fyrir hráefnisvöru
sína af fiski, heldur en starfs-
bræður þeirra á íslandi. Enn-
fremur var upplýst, að markaðs-
verð á norskum fiskafurðum,
saltfiski og freðfiski væri marg-
falt hærra en íslenzkir aðilar
fengju fyrir sína vöru á sömu
mörkuðum.
Stjórn S í F gaf strax eðlilega
skýringu á því hvernig þessi
reikningslist var uppbyggð
gagnvart saltfiskmarkaðnum.
En það sem sérstaklega þyrfti
ýtarlegrar upplýsingar við, er
hversvegna íslenzkir sjómenn og
útvegsmenn, er flytja tífalt afla-
magn að landi pr. fiskimann á
við frændur vora Norðmenn,
skuli fá 50 til 100% lægra verð
fyrir sinn fisk!
Þetta er enn alvarlegra mál
fyrir íslenzkan sjávarútveg, þeg-
ar þess er gætt, að hér er ekkert
nýtt fyrirbæri á ferðinni, þó að
það sé sérstaklega blásið upp
þessa stundina. Síðastliðin 5—10
ára hafa norskir fiskimenn feng-
ið hærra verð fyrir sinn fisk, en
verðmismunurinn hefur farið
stöðugt vaxandi fram að þessu.
Þó mun óhætt að fullyrða, að
fjárhagsleg afkoma íslenzkra
sjómanna er talsvert betri held-
ur en norskra, enda annað alveg
óeðlilegt samanborið við afla-
magn.
Norskir fiskimenn munu hins-
vegar miðað við eðlileg afla-
brögð, hafa betri lífsafkomu
heldur en almennt gerist í öðr-
um atvinnugreinum í Noregi, og
norskir útvegsmenn munu eiga
von til þess að geta hagnast
fremur við sjávarútveg með
eðlilegum aflabrögðum, heldur
en í verzlun eða iðnaði.
fslenzkir fiskimenn og sjó-
menn almennt munu vera sú at-
vinnustétt, sem býr við einna
lakast launagreiðslukerfi í sínu
eigin landi. Og íslenzkir útvegs-
menn eiga þess aldrei von, nema
í afburða aflahrotum, að sjá
fram á eðlilega rekstursafkomu.
Þetta er ástand, sem verður
að fá skynsamlega skýringu á.
Það er of mikið í húfi fyrir ís-
lenzkt þjóðfélag, að þora ekki að
horfast í augu við þá staðreynd,
að sjómennska og sjávarútvegur
býr við skarðan hlut í skiptingu
þjóðarteknanna. H. J.
107