Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1960, Page 6

að nota til öryggis fyrir skipið
(Bandarískur dómur).
Þegar unnt er að koma því
við, ætti fær ratsjármaður stöð-
ugt að vera við hana í dimm-
viðri. Ef blindgeirar eru á hring-
sviði ratsjárinnar, verður að
víkja skipinu til hliðar með
hæfilegu millibili. Mannlaus
sjálfstýi-ing í þoku og sléttum
sjó ásamt blindgeira á rat-
sjánni og vanrækslu þokubend-
inga er blind sigling út í dauð-
ann.
Dæmi eru til um skipsströnd
og ásiglingu. sem unnt hefði
verið að komast hjá, ef ekki
hefði verið reitt sig meir á rat-
sjána en mannsaugað,
Tréskip, svo sem fiskibátar,
stórir prammar eða smá járn-
skip, sem liggja djúpt í sjónum,
getur verið erfitt, jafnvel ógern-
ingur að ná inn á ratsjána, eink-
um ef einhver sjógangur er að
ráði. snjókoma eða regn. Skylda
ætti allar fleytur sem þess þurfa
með að hafa ratsjárendurvarp-
ara .
Um U. Aldrei ætti að breyta
siglinffunni til reynslu eftir rat-
sjá. Miklar stefnu- og hraða-
breytingar má aldrei gera án
þess að vita hver niðurstaðan
muni verða.
Þegar stefnunni er breytt eft-
ir ratsjá, á að tiltaka gráðufjöld-
ann sem snúa á. Rórmaðurinn
mun þá stilla stefnuna í tæka
tíð. Segið aldrei ,,komið í stjórn-
borða“ eða „komið í bakborða.
Það er því nær ógerningur að
fylgjast með snúningshraðanum
í ratsjá.
Mönnum kemur saman um, að
það sé leyfilegt að breyta sigl-
ingunni til þess að víkja úr leið
fyrir öðrum skipum, séu þau
ekki innan heyrnarsviðs eigin
skips.
Allir geta vikið úr leið fyrir
öllum. Hér vantar alveg regluna
um gagnkvæmar skyldur skip-
anna.
Heynarsviðið er breytileg
stærð, komið undir mörgum mis-
munandi gjörendum.
Mesti gallinn á ratsjánni sem
hjálpartæki til að forðast á-
rekstra er einmitt sá, að öllum
finnst sér skylt að víkja úr leið
fyrir öllum. Allir vilja breyta
stefnu.
Ákveðið fyrst nýju bergmáls-
leiðina og gangið síðan úr
skugga um að bergmálin fari þá
leið, eftir að breytt hefur verið
um stefnu. Fari bergmálin ekki
þessa nýju leið, stanzið þá og
bíðið. Hitt skipið hefur þá einn-
ig breytt stefnu og/eða ferð.
Um 5. Þvínær allir hinna
mörgu svokallaðra „ratsjár-
árekstra" eru því að kenna, að
annað skinið hefur brevtt stefnu
til stjórnborða en hitt til bak-
borða. Bæði skipin hafa líka siglt
of mikla ferð.
Áður en maður breytir stefnu
til bakborða til þess að víkja úr
leið fyrir öðru skipi eftir ratsjá,
ætti að rannsaka, hvort allir á
skipinu hafi staðið í skilum með
líftryggingariðgjaldið.
Undir hvaða kringumstæðum
er yfirleitt snúið til bakborða til
þess að víkja úr leið fyrir öðru
skipi í björtu veðri?
1. Til þess að víkja fyrir segl-
skipi.
2. Til þess að víkja fyrir fiski-
skipi.
3. Til þess að víkja fyrir skipi,
sem maður siglir uppi frá stjórn-
borða.
4. Við „kúfvendingu" til þess
að víkja fyrir skipi samkv. 19.
gr. (vélsímahræðsla).
Það mun verða erfitt að sýna
fram á, að ekki megi útkljá þetta
allt með því að draga úr ferð
eða stöðva.
Um 6. „Ef vélskip heyrir þoku-
bendingar frá skipi, sem virðist
vera fyrir framan þverskips-
stefnu, en getur þó ekki með
vissu ákveðið stað þess, þá skal
það stöðva vél sína að svo miklu
leyti sem kringumstæðurnar
leyfa, og sigla síðan með
varkárni þar til hætta á árekstri
er liðin hjá“.
Með ratsjá er hægt að ákveða
stað skipsins með allmikilli ná-
kvæmni, en stefnu þess og hraða
er aðeins unnt að ákveða fram
að síðustu athugun. Með öðrum
orðum: Ratsjáin getur ekki séS.
Sérhvert vélskip með ratsjá.
sem heyrir þokubendingar frá
skipi, sem virðist vera fyrir
framan þverskipsstefnu. skal
stöðva vél sína, ef kringumstæð-
ur leyfa. Síðan skulu öll far-
þegaskip með ratsiá oer önnur
skin sigla með varkárni bar til
hætta á árekstri er liðin hjá. Á-
ætlun, sem halda á. veitir engan
rétt til þess að víkia frá ákvæð-
um b-liðs 16. gr. siglingaregln-
anna.
öll vélskip með ratsjá skulu
stöðva vél sína samkv. b-Iið 16.
gr. jafnvel þót.f, hau heyri ekki
þokumerki hins skipsins, ef rat-
sjáin sýnir, að skipið sé innan
eðlilegs heyrnarsviðs. (Fyrir
þessu er dómsúrskurður).
Um 7. 28. gr. siglingaregln-
anna mælir greinilega fyrir um
hljó&merki skipa er sjá hvert
awwaá.
Dæmi eru til um það, að sök
á árekstri hefur verið lögð á það
skipið, sem gaf öðru skipi hljóð-
bendingu samkv. 28. gr„ þótt
það „sæi“ það aðeins í ratsjánni.
Ekki má undir neinum kring-
umstæðum gefa skipi hljóðbend-
ingu samkv. 28. gr„ nema mað-
ur sjái það með augunum.
Um 8. Dæmi eru til um
árekstur, þar sem bæði skipin
álitu, að hitt hefði ekki ratsjá.
Hvort um sig ætlaði að „læðast“
framhjá hinu án þess að gefa
þokumerki.
Um 9. 18., 19., 21. og 24. gr.
siglingareglnanna eiga, eins og
17, 20., 22., 23. (25.) og 26. gr.
við skip sem sjá hvert annað.
Meðan skipin eru ekki komin
inn á heyrnarsvið hvers annars
er ekkert því til fyrirstöðu að
líta svo á eins og 18., 19., 21.,
og 24. gr. reglnanna eigi einnig
við skip sem sjá hvert annað í
ratsjá.
110
VÍKINGUR