Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1960, Qupperneq 19

Kúreki, sem bað um líftryggingu,
var spurður um hvort hann hefði
orðið fyrir nokkrum slysum undan-
farin ár. Hann neitaði því. Við lækn-
isskoðun kom í ljós að líkami hans
var alsettur marblettum, skrámum
°g örum.
„Hvernig stendur á þessu?“
spurði læknirinn.
„Þetta héma“, sagði kúrekinn og
benti á mjöðmina á sér, „er þegar
^úla lenti í mér í fyrra, og hérna
eru merki þess að húsbóndi minn
baröi mig og braut í mér þrjú rif,
°g merkið á löppinni á mér er eftir
höggorm, sem beit mig í vor“.
„Og þér segið að þér hafið ekki
°rðið fyrir neinum slysum!“
„Auðvitað ekki. Þetta var allt
gert að yfirlögðu ráði“.
*
Mianætti á abstrakt málverkasýningru.
*
I tryggingarfélagi nokkru var
skrifstofufólkinu harðbannað að
eiga persónuleg símtöl í vinnutím-
anum. Dag nokkurn hringdi síminn
°g maður spurði eftir fröken Sig-
ríði. „Er það varðandi tryggingar?“
spurði skrifstofustjórinn.
„Já, eiginlega, ég vildi gjarnan
tryggja mér að fá hana út í geim
oieð mér í kvöld“.
*
„Og hvers vegna hélduð þér að
bílstjórinn væri drukkinn?"
-Jú, hann reyndi að rúlla upp
nvítu þverstrikunum og taka þau
ftieð sér“.
*
„Húrra!“ hrópaði Krutsjov þegar
eldflaugasérfræðingarnir sýndu
oonum myndir af bakhlið tunglsins.
„Hér höfum við loksins bakhlið,
sem við getum verið þekktir fyrir
að sýna“.
víkinguk
Já, ég veit hvaS gert er við snúningastráka,
ef þeir skrökva .... þcgar þeir vcrða
stórir, sendir fyrirtækið þú út scm sölu-
menn....!
*
Hann kom dauðþreyttur heim af
skrifstofunni, og horfði skelkaður á
náhvítar fiskibollurnar á fatinu.
Hann hafði nú hugsað sér annað að
borða, enda vitnaði svipur hans um
það. Og svo varð háarifrildi, sem
endaði með þVí að konan sagði grát-
andi:
„Ó, þið karlmenn! Þegar við gift-
um okkur sagðist þú vilja ganga í
dauðann fyrir mig“.
„Sagði ég það virkilega?“
„Ojá, það gerðir þú“.
Þá sagði hann einbeittur á svip:
„Maður er maður, og orð er orð.
Réttu mér helv .... fiskibollurnar“.
*
í íslenzkutíma: „Getið þér nefnt
mér bindiorð?“
Einn í bekknum: „Trúlofun“.
*
Móðirin hafði verið í „perman-
enti“ og sýnir Óla litla árangurinn.
„Nú er ég orðin fín, Óli, og líkist
ekki lengur gamalli frænku“.
„Nei“, sagði Óli litli, „en nú lík-
ist þú gömlum frænda".
*
Spurning: Hr. ritstjóri. Hvað á
ég að gera svo að ég slái mig ekki
á finguma þegar ég er að reka
nagla ?
Svar: Taktu hamarinn tveim
höndum og láttu konu þína halda
naglanum.
*
Sá, sem viðurkennir að hafa haft
á röngu að standa, sannar þar með
að hann sé sá skynsamari. (Swift).
Spjátrungur úr höfuðstaðnum
kom eitt sinn inn í smáverzlun úti
á landi og hugsaði sér að gera bil-
legt grín að kaupmanninum.
„Ég þarf víst ekki að spyrja að
því hvort þér eigið til hundakex í
þessari búðarholu".
„Jú, það er til“, svaraði kaupmað-
urinn. „Ætlar herrann að éta það
á staðnum eða á ég að pakka því
inn?“
*
Ein af spurningunum, sem sirku-
leraði í Bandaríkjunum nýlega var:
Hvað gerðir þú áður en þú giftir
þig? 75% svöruðu: Ég gerði það
sem mig langaði til.
*
Konan leit upp úr dagblaðinu og
sagði við mann sinn: „Hér er ennþá
einu sinni sagt frá gjaldkera, sem
stakk af með peningakassann. Hef-
urðu nokkru sinni heyrt sagt frá því
að kvenmaður drýgi slíkt athæfi?“
„Ónei“, sagði maðurinn, „þær
stinga af með forstjórann“.
*
Jón á Klapparstígnum spyr:
„Hvað er verðbólga?"
Svar: Verðbólga er, að í staðinn
fyrir að vanta peninga, sem þú ekki
hefur, vantar helmingi hærri upp-
hæð, og í öðru lagi ef að þú samt
sem áður fengir þá, eru þeir virði
eins þriðja hluta.
*
Ef þú vilt vita verðgildi pening-
anna, þá reyndu að fá þá lánaða.
JrttaktiH
Skrifstofustúlkan kom til for-
stjórans og tjáði honum að nú ætl-
aði hún að gifta sig, en að hún vildi
halda stöðu sinni áfram.
„Tja“, sagði forstjórinn. „Ég er
nú ekki hrifinn af að hafa giftar
konur á skrifstofunni. Maðurinn yð-
ar ætti að þéna það mikið að hann
geti séð fyrir yður“. •
„Það er auðvelt að laga það“,
sagði stúlkan. „Hann vinnur hérna
líka“.
123