Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1962, Síða 25

48% af eldsvoðunum hafa átt sér stað
meðan skipin voru í slglingu.
44% meðan skipin hafa legið fyrir akker-
um eða bundin við hafnargarða.
Og 8% þegar skipin hafa verið í þurrkví
eða sUppum.
eldurinn er og hvar í skipinu
hann er.
Ef það er nauðsynlegt að yf-
irgefa eldstaðinn meðan boð um
eldinn er látið ganga, verður að
gera það.
Ráðizt síðan gegn eldinum
VÍKINGUR
með þeim slökkvitækjum, sem
eru við hendina.
Stöðvið olíudælur, lokið loft-
ræstispjöldum o. s. frv. Hindrið
dreifingu hitans og kælið skil-
rúm og dekk, bezt með vatns-
úðun. Hindrið með öllum ráðum
útbreiðslu eldsins.
Eftirleikur eldsvoða eða end-
uríkviknun hefur yaldið 50% af
því tjóni, sem verður vegna elds-
voða.
Þessvegna er eftirslökkvun
afar áríðandi, jafnskjótt og að-
aleldurinn hefur verið slökktur.
1. Athuga ber mjög gaum-
gæfilega svæðið, sem hefur
brunnið, rífa skilrúm o. s.
frv.
2. Slökkva skal hugsanlegar
glæður og þær gegnumvætt-
ar.
3. Kælið öll þilför og skilrúm
í nánd við brunastaðinn.
Þegar þetta hefur verið gert,
er samt mjög óvarlegt að yfir-
gefa brunastaðinn alveg, heldur
skal setja þar vörð, þar til full
vissa er fyrir því að brunasvæð-
ið sé orðið algerlega kalt.
Þessi vörður er mjög mikil-
vægur. Framar öllu öðru, gerið
yður ljósa eldhættuna og hug-
leiðið hvað þér munduð gera, ef
illa færi.
Þekkið óvinirm — eldinn —
sem bezt.
ÞekkiS skipið út i æswr.
Þekkið og lítið eftir slökkvir
tækjvm um borö.
Þjálfið skipshöfnina.
G. Á. E.
Hjónin voru í fasta svefni. Konuna
dreymdi þá að hún væri á leynilegu
stefnumóti með öðrum manni. Henni
fannst maðurinn sinn koma og liún
æpti upp úr svefninum: „Guð minn
gó>3ur, maðurinn minn!“ — Maðurinn
hennar hrökk upp úr fasta svefni og
þaut í ofboði út um gluggann.
Torfbæir — Tréskip
Framhald af bls. 13.
virðist nauðsynlegt að setja strangar
reglur um byggingu og notkun tró-
skipa, ef ekki á að banna þau með
öllu.
Þessar reglur þurfa a»ð ákveða, án
undanþágu, hámarkshestaflatölu á
hverja smálest og ná til allra tréskipa,
hvort sem um er að ræða nýbygging-
ar eða eldri skip, sem enn eru á floti.
Þetta hámark ætti að vera innan við
helming af þeirri vélastærð, sem nú
tíðkast, og mundi þá ef til vill draga
svo úr nýbyggingu úr tré, að óþarft
væri að banna þær beint. Þær mundu
þá einnig gera eldri fleytur minna
hættulegar og draga úr öðrum áföll-
um, sem greinilega fara vaxandi á
þessum skiprnn, af eðlilegum ástæðum.
Þessar reglur hefðu þurft að vera
komnar fyrir löngu, og þær hljóta að
koma, en því fyrr því betra.
Vátryggjendur, Slysavarnarfélagið
og reyndar öll þjóðin heimtar, að
ekkert sé látið ógert til þess að draga
úr sjóslysum. En meðan við byggjiun
skip úr tré og notiun tvisvar til þris-
var sinnum of stórar vélar í þau, er
ekki hægt að segja, að varlega sé
farið.
Þá virðist ekki ástæðulaust að setja
einhverjar reglur um þyngdarpunkt
skipa, sem sýnist vera orðinn eitthvað
reikull liin síðari ár.
Reykjavík, sept. 1961.
G. Þorbjömsson.
o
7
Ljóff án orða.
25