Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1969, Qupperneq 44

Hann tók fram í fyrir henni.
— Auðvitað var mér ljóst að
þér myndi finnast það einkenni-
legt, Sally, en ég vissi samt að þú
myndir koma. Mér fannst við
ekki geta talað almennilega út
heima.
Hann greiddi þjóninum fyrir
drykkinn, sem henni var færður.
Hann velgdi henni vel og veitti
henni kjark. til að spyrja:
— Hvað er að, Ted ? Segðu mér
hvað angrar þig.
— Sally, ég bið þig að reyna að
skilja mig. Þú trúir ekki hvaðmér
þykir leitt að þurfa að hryggja
þig, en ég er kominn heim til að
spyrja þig hvort þú fáizt til að
skilja við mig.
■— Skilja!
Þetta hræðilega orð féll eins og
sprengja. Sally fannst hjartað
stöðvast í brjósti sér, og síðan
hamast.
Þetta var ekki vondur draum-
ur. Það var martröð! Samskonar
og hún fékk á sjúkrahúsinu, þeg-
ar litli Ted kom í heiminn um
keisaraskurð. Hún hafði stundum
endurlifað það í martröð, er hún
lá ein í svefnherberginu heima
og vaknaði þá alltaf í svitabaði,
með mikinn hjartslátt. — Þetta
gat ómögulega verið veruleiki. —
Eftir öll hamingjusömu árin, sem
þau höfðu átt saman.
Fram. í næsta blafti
iiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
BÁTAR OG FORMENN -
Ásbjörn Þórðarson
frli. af bls. 26
undir- og yfirmaður. Hann var
talinn með duglegustu sjómönn-
um og fórust öll störf vel úr
hendi. Ásbjörn vinnur nú á nóta-
verkstæði og sér honum enginn
bregða.
Bjarni Eyjólfsson
frli. af bls. 26
v/b Huginn, en varð þá að hætta
við sjóinn vegna veikinda. Síðan
hefur Bjarni verið starfsmaður
hjá Vestmannaeyjakaupstað eða í
33 ár, fyrst sem bifreiðarstjóri,
Framh. af hls. 39
hann og eitthvað hefur birzt í
blöðum og tímaritum. Margar
frumsamdar og þýddar greinar
hefur hann skrifað í sjómanna-
blaðið Víking um sjómanna- og
siglingamál og annað óskylt efni.
Víðlesinn var hann í fornum og
nýjum ritum og var því ótrúlega
fróður um marga hluti. Hann tók
mikinn þátt í félagsmálum Stýri-
mannafélags íslands og Skip-
en síðan 1955 sem verkstjóri og
séð um vegagerð og malbikun og
er nú yfirverkstjóri hjá Vest-
mannaeyjabæ.
Einar Torfason
frh. af hls. 27
unum 1950—1951. Upp úr því er
Einar yfirmaður á togurum til
1957 og hætti þá sjómennsku.
Einar var harðsnúinn sjómaður,
eins og faðir hans og margir af
hans ættmönnum. Einnig er Ein-
ar prýðilega greindur og góður
námsmaður. Eftir að Einar hætti
á sjónum hefur hann verið toll-
vörður í Reykjavík.
Jón Á. Jónsson
frh. af bls. 27
Síðasta ár sem Jón lifði, var
hann kennari við Stýrimanna-
skóla Reykjavíkur í verklegu, svo
sem splæsingum og ýmsu, sem að
lítur því. Jón lézt þ. 18. júní 1956.
Daníel Sigurðsson
frh. af hls. 27
Eyjum, en stundaði þó sjó eftir
það.
Daníel var einnig á togurum,
þá var hann í 10 ár á varðskip-
unum, lengst á Ægi. Eins og sjá
má hér að framan, er Daníel með
allra beztu sjómönnum og jafn-
hliða fórst honum formennskan
mjög vel úr hendi. Hann er nú
hættur sjómennsku eftir langt
starf á sjónum og hefur verið hin
síðari ár starfsmaður hjá Eim-
skipafélagi Islands.
stjórafélags Islands. Var í stjórn
þessara félaga og gegndi þar
ýmsum trúnaðarstörfum. Hann
var ávallt glaðvær og hrókur alls
fagnaðar í vinahóp, átti létt með
að sjá hinar skoplegu hliðar lífs-
ins engu síður en þær alvarlegu.
Frásagnarhæfileikar hans voru
slíkir, að allir sem til hans heyrðu
höfðu óblandna ánægju af, ekki
sízt þegar um létt hjal var að
ræða. Störf sín vann hann ávallt
af dugnaði og trúmennsku, og í
samskiptum við meðbræður sína
sýndi hann drengskap og velvilja.
Hann var einn þeirra manna, sem
ekkert aumt mátti sjá, og vildi
allra vanda leysa.
Birgir var mikill lánsmaður í
einkalífi sínu. Hinn 7. júlí 1940
gekk hann að eiga Hrefnu Gísla-
dóttur, verzlunarstjóra á Seyðis-
firði, og hafa þau eignast 3 mann-
vænlega syni, allir uppkomnir.
Björk við tannlæknisnám í Kaup-
mannahöfn, Ragnar Stefán, er
nemur húsgagnasmíði í Reykja-
vík, og Gísla, sem er við nám í
matreiðsluskólanum. Hrefna er
dótturdóttur séra Arnórs Árna-
sonar fyrrum prests í Hvammi í
Skagafirði. Betri lífsförunaut gat
Birgir ekki valið sér. Kom það
bezt í ljós nú í veikindum hans.
Með undraverðu þreki, þolgæði
og fórnfýsi vék hún varla frá
sjúkrabeði hans frá því hann kom
helsjúkur heim í desember 1967
og þar til yfir lauk rúmu ári
seinna. Mest af þessum tíma lá
Birgir heima, og hjúkraði hún
honum þar af mikilli nærgætni
og gerði allt, sem í liennar valdi
stóð, til að gera honum veikindin
sem léttbærust. Og naut þá góðr-
ar aðstoðar sonu þeirra. Sýndi
Birgir henni þakklæti sitt, og
taldi hún sér það næga umbun.
Um leið og ég votta ástvinum
þínum samhryggð mína, þakka ég
þér kæri frændi fyrir allar þær
ánægjustundir, sem við höfum átt
saman, og óska þér góðrar ferð-
ar til þeirra heimkynna, sem þú
ferð til nú, og sem við öll eigum
eftir að fara.
Guð blessi minningu þína.
Jón Eiríksson.
44
VÍKINGUR