Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1969, Blaðsíða 19

ætla, að þar geti allt gengið frið-
samlega fyrir sig og hvergi sláist
upp á vinskapinn, engan skorti
neitt og engin vandamál séu til.
Það er tómt mál. I heiminum er
talið að 2.500 milljónir manna líði
skort, og fólkinu fjölgar um
milljarð á 10 árum. Nú er talið að
um 400 milljónir lifi við sæmileg
lífskjör, og um 800 milljónir við
þolanleg kjör.
Ólíkir hagsmunahópar í hverju
landi, með ólíkar lífsskoðanir og
lífsviðhorf, heimta eða krefjast
meira í sinn hlut við skiptingu
efnisgæðanna í veröldinni.
Heimsbyggðin öll er haldin ólgu
upplausnar, eirðarleysis, hraða,
rótleysi, ofstæki. Tillitsleysi og
yfirgangur ábyrgðarleysisins hef-
ur breytt hugmyndafordæmum
og hugsunarhætti fólksins.
í þekkingarþorsta og kapp-
hlaupi efnishyggjunnar gleymist
manngildið og hugsjónir hinnar
sönnu vizku, skilningur, sáttfýsi
og hófsemd, forsenda friðar. En í
staðinn koma allsherjar illindi,
ólga, upplausn og styrjaldir.
Allra augu mæna til Samein-
uðu þjóðanna, sem hinn eina
verndara laga og réttar í veröld-
inni. Þar er allt vort traust og
hald. Þó þeim samtökum sé enn
ekki ljós sú staðreynd, að rétt-
lætinu verði ekki fullnægt með
orðum einum. Þar þarf að koma
vald, geta og þjónusta í verki.
Þar þurfum við allt okkar vit,
þekkingu, samtakamátt og góð-
vilja til lausnar vandamálunum,
sem eru óþrjótandi.
Félagsleg samhjálp er Guði sé
lof meiri nú en nokkru sinni fvrr
í sögu mannkynsins, og samskipti
landa og þjóða hafa aldrei verið
örari eða fullkomnari en nú. Þá
má segja í gríni að heimurinn sé
of lítill fyrir öll þau vandræði er
við sköpum.
Frumforsenda friðar er að okk-
ur gleymist aldrei sú skylda við
lífið að stilla ofsa og öfgar þeirra
manna er minnstir eru að þroska,
menntun eða gáfum, þó til valda
hafi komist, og við séum ávallt á
verði gagnvart vanþroska verald-
VÍKINGUR
Nt KVIKMWH
UM VESTMANNAEYJAR.
Vestmannaeyjafélagið Heimaklettur hefur látið gera kvik-
mynd um atvinmihætti og sögu Vestmannaeyja. Heitir
myndin „TJR EYJUM,“ og eru þar margar mjög skemmti-
legar myndir af lífi og starfi sjómanna, sem sjómönnum
væri mikil ánægja og fengur í að sjá.
HKHimiHmiMIHIMimiHHHHIIIIIHI
arinnar, valdabrölti þjóða og
vandræðum náungans.
Dostofejfski sagði: Að vera
manneskja er að skilja skyldur
sínar við náungann."
Við megum aldrei upphrokast í
þeim hugsunarhætti, að hver hafi
nóg með sig. „Þó að mannsins
æfagamla æði, eldra en sögur,
þjóðir, Nóaflæði, auðs og valda
óþrotlegu él/‘ í bili fari hér hjá
garði, og ágæti okkar og áhyggju-
laus lífskjör séu góð þessa stund-
ina.
Við bíðum öll eftir því, að ein-
hver leiti, og finni hina miklu
ráðsályktun til frelsis mannkyn-
kyninu.
Öll veröldin hrópar á máttugri
menn, á meiri og voldugri anda.
Á togara í gamla daga.
Óla bátsmanni hafði orðið það á
að „óklára“ á trollspilinu.
„Karlinn" æddi út á brúarvæng-
inn og hellti sér yfir hann með ó-
bótaskömmum.
Eftir tíu mínútna roku fékk karl-
inn sér smáhvíld.
Óli notaði tækifærið og dæsti:
„O-jæja."
Þá túttnaði karlinn í framan:
„Og svo brúkarðu kjaft, helv...
þitt og segir: „0-jæja!“
Murgsu' útgerðir erlendis hafa nú komið
sér upp áreynsluhjólatæki til að þjálfa
áhöfnina í úthaldshreysti. — Hér sjáum
við stúlku fá sér reiðhjólaferð um borð í
stóru skipi og mælir lækuir úthaldsgelu.
197