Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1969, Síða 21

í kringum 1920 gengu tvö flutn-
ingaskip í „tímaleigu“ á vestur-
strönd Ameríku. Þau hétu þeim
virðulegu nöfnum „Björnstjerne
Björnsson" og „Bygdoy."
Eftir að Ameríkanarnir höfðu ár-
angurslaust reynt að ná tungutaki
á þessum nöfnum, tóku þeir það
fangaráð að skíra þau upp. Fyrra
skipið fékk nafnið „By Jesus, By
Johnson“ og Bigdoy kölluðu þeir
einfaldlega „By God!“
*
Eilífðarþráin!
„01íukóngurinn“ hringdi í einka-
ritarann sinn: „Fröken Smith, ég er
víst að verða veikur. Skreppið út og
kaupið eitt sjúkrahús!"
Ameríkanar finna upp á ótrúleg-
ustu tiltækjum, þegar um auglýs-
ingar er að ræða. Eitt nýjasta dæm-
ið er þegar þekktur hnefaleikamað-
ur var „sleginn út“ og hann lá
endilangur á pallinum, gátu hinir
fjölmörgu áhorfendur lesið eftirfar-
andi auglýsingu á skósólunum:
„Hrosshársmadressur frá firmanu
Smith tryggir yður góða hvíld.“
*
„Hve gamall ertu drengur minn?“
„Ég er á erfiðu aldursskeiði.“
„Hvernig þá?“
„Jú, ég er of stór til að gráta og
of lítill til að vera seint á fótum.“
*
Það var benzínverkfall og Jensen
forstjóri hafði verið svo forsjáll að
verða sér úti um tíu tuttugu lítra
brúsa af þessum dýrmæta vökva, og
nú þurfti að koma því fyrir. Hann
fékk pakkhúsmanninn sinn til að
grafa benzínið í garðinum sínum.
Klukkan ellefu um kvöldið barði
pakkhúsmaðurinn að dyrum hjáhús-
bónda sínum. „Jæja, þá hefi ég kom-
ið benzíninu á öruggan stað, — en
hvað á að gera við brúsana?“
Skoti týndi eitt sinn shilling á
götu í London. Þrátt fyrir ýtarlega
leit margra vegfarenda fannst shill-
ingurinn ekki. Ári síðar átti Skot-
inn leið um sömu götu. Var hún þá
hálf uppgrafin vegna einhverra
framkvæmda. Skotinn gekk til verk-
stjórans og sagði: „Þetta er allt í
lagi piltar, ég ætlaðist nú ekki til að
þið hélduð leitinni áfram!“
*
— Erlu í öruggu sambandi?
r~-------
I
*
V
A
K
T
I
N
Danskur leikritahöfundur sagði
eitt sinn við vini sína, fyrir frum-
sýningu á einu leikriti hans:
„Ef leikritið „slær í gegn,“ býð ég
ykkur öllum til veizlu á d’Angla-
terre. Að öðrum kosti skulum við
hittast á Almenningsmatsölunni við
Kolatorg.“
Eftir sýninguna fór skáldið beint
inn á d’Anglaterre.
Hann sat þar og beið og beið og
skildi ekkert í hvar vinir hans voru.
Þeir sátu allir í Almenningsmat-
sölunni við Kolatorg!
*
Hansen lá á sjúkrahúsi og beið
uppskurðar. Hann kveið fyrir að-
gerðinni.
„Vertu bara rólegur góði,“ sagði
kona hans. „Ég lofa þér því, að ég
skal sitja hjá rúminu þínu þegar þú
vaknar, svo að þú getir strax geng-
ið úr skugga um, að þú ert ekki
kominn til himnaríkis!"
VÍKINGUR
199