Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1972, Page 42

Gleymt er þá gleypt er
eftir Jón Otta Jónsson, skipstjóra.
Nú hafa brezkir togaraeigend-
ur og togaraskipstjórar fengið
fiskikaupmenn með hótunum og
loforðum um fríðindi til þess, að
samþykkja að kaupa ekki fisk af
íslenzkum skipum, og þar með
unnið orustuna, sem og vænta
mátti, því ójafnir áttust við. Er
það hagsmunamál brezkra tog-
araeigenda, að ekki verði of
mikið af fiski á markaðnum, en
þetta er einnig hagsmunamál
skipstjóra á brezkum togurum,
þar eð þeir fá ágóðahlut af sölu.
En það, sem ræður gerðum skip-
stjóranna í þessu máli, og miklu
veigameira í þeirra augum er, að
þarna kom kærkomið tækifáeri til
að losna við ísl'enzku stéttarbræð-
urna af markaðnum, en þeim
hefur í mörg ár sárnað það, hve
miklu meiri afli hefur komið upp
úr íslenzku skipunum, heldur
en þeirra, enda þótt fiskað hafi
verið á sama tíma á sömu miðum.
Brýst þarna fram margra ára
niðurbæld gremja, afbrýðisemi
og öfund, vegna þess hve íslenzku
skipstjórarnir hafa fiskað miklu
meira en þeir. Ég hygg, að brezk-
ir togaraeigendur hafi oft minnst
á þetta við skipstjóra sína. Hafa
þeir stundum orðið að bíta í það
súra epli að viðurkenna þetta,
en fyrir hefur komið að þeir hafi
gripið til ósanninda og sagt, að
Islendingar fiskuðu þetta ekki
allt sjálfir, heldur fengju togar-
ar þeirra fisk af bátunum inni
á höfnum.
Þessir tveir aðilar, brezkir tog-
araútgerðarmenn og skipstjórar
hafa nú ekki beinlínis elskazt til
þessa, en þarna fóru þeir í vin-
áttubandalag til þess að ráða
niðurlögum fslendinga, bandalag,
sem minnir helzt á griðasamn-
ing Hitlers og Stalins 1939, -og
verður ekki haldbetra, því það
mega skipstjórarnir vita, að
löppin á útgerðarmanninum kem-
ur í sitjandann á þeim, strax og
eithvað bjátar á með afla og söl-
ur, eins og verið hefur hingað
til. Hvað þetta síðasta áhrærir,
eiga víst útgerðarmenn sam-
merkt hvar sem er í heiminum.
Brezkir togaraútgerðarmenn
geta nú sofið rólega: ísland unn-
ið, og þeir ætlast sjálfsagt til að
brezka þjóðin reisi þeim minnis-
varða á helztu torgum brezkra
stórborga. Myndi þá letrað á
hverja myndastyttu: „Ein af
hetjunum, sem vann orustuna við
fsland“. í London verður reistur
minnisvarði yfir Bennett, einn af
áhrifamestu mönnum í þessari
„Fish trade“. Það er svipað á-
statt með Bennett þennan og ís-
lenzku fjárbændurna, sem ekki
vissu hvað þeir áttu margar
kindur. Bennett hefur ekki hug-
mynd um, hvað hann á marga
togara. Fyrir hans monument
nægir því ekki minna en Traf-
algar Square. Vonandi fær þó
Nelson gamli að vera kyrr, en
Bennett verður settur við hlið
hans. Á Victoria Square í Hull
kæmi myndastytta af Hellyer, á
Riby Square í Grimsby verður
Croft Baker. Af því að þessir
„gentlemen" fóru ekki í styrj-
öld við Rússa, þegar þeir færðu
landhelgi sína út í 12 mílur,
misstu þeir af tækifæri til að fá
á monumentið sitt áletrunina
„Russia and Iceland". Því verður
það sigurinn yfir íslandi einn,
sem þar verður nefndur. Nelson
vann orustuna við Trafalger, en
missti líf sitt. Brezkir togara-
eigendur reyndust Nelson að því
leyti fremri, að þeir unnu orust-
una við ísland og lifa þó allir
góðu lífi, flestir vel efnaðir, ekki
sízt vegna þess, hvað togarar
þeirra hafa komið með marga
fiskfarma frá íslenzku strönd-
inni, og stundum var sá afli tek-
inn nær ströndinni en leyfilegt
var.
En nú er orustan unnin? Við
sjáum hverju fram vindur. Mikið
mega þeir vera grunnhyggnir,
þessir náungar, og þekkja lítið
til Islendinga, ef þeir halda að
þeir geti kúgað okkur til að
breyta réttlátum og löglega gerð-
um ráðstöfunum, sem verða Eng-
lendingum til góðs, þegar fram
hða stundir, en það fást þeir ekki
til að skilja.
Jón Otti Jónsson,
skipstjóri.
Mig minnir það væri „Baker-
inn“ frá Grimsby, sem sagði í
viðtali við blaðamenn í haust, að
Englendingar ættu rétt á að fiska
við Island, af því að þeir hefðu
fyrstir allra byrjað togveiðar á
þessum ókunnu miðum. Því skal
ég svara. íslendingar komu fyrst-
ir hvítra manna til Grælands og
Norður-Ameríku, og hafa ekki
gert tilkall til þessara landa enn-
306
VlKINGUR