Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1975, Blaðsíða 8

ERU LOFTSKEYTAMENN ÓÞARFIR
I Alþbbl. hinn 22. sl. er grein-
arstúfur er hefur að geyma við-
tal við Jón Sigurðsson, forseta
Sjómannasambands íslands.
Orðrétt er m.a. haft eftir Jóni:
„Erum til viðtals um fækkun á
stóru skuttogurunum". „Það hef-
ur ekkert breyst í viðræðunum
við útgerðarmenn um kaupið,
þeir segjast ekkert hafa til að
láta“. „Við erum til viðtals um að
breyta þessari tölu og fækka
skipverjum á stóru togurunum“.
Nefndi hann sem dæmi að ekki
sé þörf á að hafa loftskeytamann
á stóru skuttogurunum frekar en
þeim minni, og ennfremur benti
hann á, að á stærri togurum séu
t.d. tveir kokkar og þrír vélstjór-
ar.
Loftskeytamenn hafa verið
starfandi á togurum í meira en
hálfa öld og nú fullyrðir Jón Sig-
urðsson að þeir séu óþarfir.
Hvers vegna er Jón Sigurðsson
núna fyrst að komast að þessari
niðurstöðu? .Hvernig stendur á
því að útgerðarmenn hafa verið
með launaða óþurftarmenn í
rösklega 50 ár? Jón Sigurðsson,
er það annars ekki undarlegt að
aðrar þjóðir skuli þurfa á loft-
skeytamönnum að halda á sínum
skipum? Sennilega er þér meira
virði að lækka útgerðarkostnað
en að stuðla að öryggi skipverja.
Starf loftskeytamanns á togara
er margþætt. Starfsdagurinn er
venjulega frá 0745 til 2400, meira
og minna óslitið. Fiskifréttir eru
sendar og mótteknar a.m.k. á
sinnum á sólarhring. Viðskiptin
fara fram á morsi og dulmáli, en
það er tvíverknaður vegna mælts
máls. Auk þess eru mikil loft-
skeytaviðskipti við land, svo sem
skeyti um veðurathuganir á
þriggja klukkustunda fresti, dul-
málsskeyti milli skipstjóra og út-
gerðar o. fl. Loftskeytamenn
annast allt daglegt viðhald á raL
sjám og öllum fiskleitartækjum,
að ógleymdum radíóstaðsetning-
ar- og senditækjum. Þessi tæki
128
hafa orðið flóknari og marg-
slungnari á undanförnum árum.
Það gefur því auga leið að eftir
því sem þessum tækjum fjölgar
er mikilvægara og nauðsynlegra
að hafa loftskeytamann er ann-
st viðgerðir um borð. Ef útgerð-
armenn kaupa fullkomin og ná-
kvæm mælitæki, verkfæri og
varahluti, kemur tækniþekking
loftskeytamanns að fullum not-
um. Mælitækja- og verkfæralaus
maður er gagnslaus í viðgerðar-
vinnu.
Fyrir nokkru heyrðist á tal
tveggja skipstjóra á skuttogur-
um er ekki höfðu loftskeytamenn.
Talað var um ratsjá annars tog-
arans. Skipstjórinn sagði að hún
væri alltaf í ólagi, en þegar
sparkað væri í hana lagaðist hún
stund og stund. Ætli Jón Sigurðs-
Viðvörun
frá þremur
starfandi
loftskeytamönnum
son vilji láta háseta vinna að
þannig viðgerðum þegar búið er
að koma loftskeytamönnum í
land? Þá þarf að bæta tábrota-
tryggingum í samningana því
stígvél eru óhentug til slíkra
verka.
Loftskeytamenn spara oft fé
og fyrrhöfn með viðgerðarvinnu
sinni um borð. T.d. er ekki mögu-
legt að sigla eða toga í þoku eða
dimmviðri með bilaða ratsjá.
Kostnaðarsamt er að sigla frá
Grænlandi til íslands vegna bil-
aðs tækjabúnaðar. Loftskeyta-
maður er framkvæmir viðgerð á
ratsjá í slíku tilfelli eykur öryggi
skipsins og stuðlar að áframhald-
andi veiðum þess. I slíku tilfelli
er það beinn hagur allra að við-
gerð var framkvæmd.
Við beinum þessari spurningu
til Jóns Sigurðssonar: Er það
stefna Sjómannasambands ís-
lands að stuðla að skertu öryggi
skipshafna og er það skoðun for-
setans að loftskeytamenn hafi
verið óæskilegir hvað öryggi
áhrærir sl. 50 ár?
Sjómannasamband íslands ætti
að beita sér fyrir lækkun á milli-
liðakostnaði og lægri skattlagn-
ingu frá því aflanum er landað
þar til hann er kominn á borð
neytandans. Hætt verði að henda
aflaverðmætum fyrir borð af
togurum og bátum. Þegar borið
er saman skiptaverð aflans til
áhafna annars vegar og söluverð
þorskflaka á Bandaríkjamarkaði
hins vegar, þá er um hundruð
prósenta mismun að ræða, sem
allt fer í skattlagningu og milli-
liði. Það þarf að færa verulegan
hluta af þessum hundruðum
prósenta til áhafna og til nauð-
synlegs rekstrar á togurunum.
Þá er kominn grundvöllur gagn-
kvæms hagnaðar í stað óraun-
hæfra og fálmkenndra fækkunar-
aðgerða á togurunum. Næg störf
eru fyrir loftskeytamenn í landi,
en vegna tryggðar og áhuga á
fiskveiðum halda þeir úti til sjós.
Geti það bjargað íslenskri tog-
araútgerð að 20 loftskeytamenn
taki pokann sinn er vandinn ekki
mikill. Enda munu þeir flestir
hafa yfirdrifna atvinnu af því að
eftir að í land er komið, að gera
við biluð fiskleitartæki, ratsjár o.
fl. um borð í litlum og stórum
togurum. Og þegar það er komið
í kring hefur J. S. vonandi tekist
að ná viðunandi kjörum fyrir
vinnu umbjóðenda sinna, þá er
lífsmarkmið hans loks fullkomn-
að.
Guðjón Jónsson,
Lárus Helgason,
Ólafur Björnsson,
lof tskey tamenn.
VÍKINGUR