Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1975, Blaðsíða 17

Þau hafa því minna þjóðhag-slegt
gildi, en hin skipin.
Ég vil í þessu sambandi minna
á eitt að við megum ekki aðeins
líta á 500 tonna skipin sem veiði-
skip. Þau hafa líka veitt togara-
sjómönnum ólíkt betri vinnuað-
stöðu en þeir höfðu. Aðgerð fer
fram undir þilj um og innangengt
er milli allra starfsstöðva og vist-
arvera í skipunum. Líka hafa þau
veitt sj ómannastéttinni miklu
betri kjör en áður þekktust. Þau
hafa því ekki aðeins staðið sig
vel á reikningsplani Þjóðhags-
stofnunar, heldur einnig fyrir
fólkið sem á þeim starfar og við
þau vinnur.
Togaraútgcrðina lier að
Nk«<)a í samhengi við
fiskiðnailinn í landi
Hinn þátturinn, sem við meg-
um ekki gleyma er samhengið við
fiskvinnslustöðvarnar í landi.
Með tilkomu þessara skipa var í
raun og veru verið að gera bylt-
ingu í fiskvinnslunni í landinu.
Við þurfum ekki að leita langt
aftur í tímann til þess er stöðug-
ar auglýsingar dundu á verka-
fólki í fiskiðnaðinum, þar sem
það var boðað til vinnu í fyrra-
málið, eða því var tilkynnt að
vinna hæfist eftir hádegið eða að
ekki yrði unnið í dag. Oft var
ekki unnið í frystihúsunum heilu
dagana, eða mánuðina, vegna
þess að hráefni, fiskur, barst
ekki til vinnslu.
Nú heyra svona vinnubrögð að
mestu fortíðinni til. Með tilkomu
skuttogaranna var unnt að skipu-
leggja fiskvinnsluna þannig, að
samfelld fiskvinnsla fer fram
í hraðfrystihúsunum, jafnvel
hvern einasta dag ársins.
Flestir komu upp hjá sér kæld-
um fiskmóttökum, kældum fisk-
geymslum. Skipin höfðu með-
ferðis kassa, sem fiskurinn var
ísaður í og fiskkassarnir voru
settir í kældar geymslur, þar var
hann varðveittur, uns hann var
tekinn til vinnslu.
Skipin eru aðeins úti í viku,
eða svo, og það er fiskmagnið í
geymslunni í landi, sem ræður
því hversu lengi togarinn er á
sjó, en ekki dagafjöldinn.
Við þessar aðstæður gjör-
breyttist nýting frystihúsanna
og hagur þeirra sömuleiðis. Fólk-
ið fær nú stöðuga vinnu, sem það
getur gengið að dag hvern. Það
er því nú, í fyrsta sinn, hægt að
segja að fiskvinnslan sé orðin
sambærileg við annan verk-
smiðjuiðnað.
Þetta hefur tekist að gera og
má nefna staði þar sem þetta
hefur tekist til fullnustu.
Fiskvinnslan í frystihúsunum
er rekin svona á ísafirði og víða
annars staðar á Vestfjörðum.
Svona er þetta rekið á Neskaup-
stað og hefur verið þannig í fjög-
ur ár, á Eskifirði, Seyðisfirði og
víðar.
Þetta fyrirkomulag er að kom-
ast á norður á Akureyri, á Siglu-
firði og á fleiri stöðum, sem allt
of langt er upp að telja.
Er ri‘11 a<I vcita elnka-
Icyíi Iil sjósóknar?
— Nýlega hefur orSiS að lög-
um frumvarp, sem veitir sjávar-
útvegsráöuneytinu víötæka heim-
ild til þess að úthluta veiðileyfum
á hafinu til einstakra manna
og eins til byggingu vinnslu-
stöðva. Telur þú þetta rétta
stefnu, eða eiga þeir að fá að
fiska sem róa?
— Það er rétt, að þessi vand-
ræðastefna hefur verið að gera
vart við sig á fslandi, svo um
munar. Þó er það svo, að þessar
veiðiheimildir hafa einkum verið
bundnar við tvenns konar veiði
hjá okkur til þessa. Það er við
rækjuveiði og við skelfiskveiði.
Það var mín stefna að neita því
algerlega, þótt um það væru sett-
ar fram kröfur, að þeir einir
ættu að fá að sitja að veiðinni,
sem byggj u í námunda við miðin.
Varðandi þorskveiðar og síld-
veiðar þá hefur þessari stefnu
algerlega verið hafnað. Það væri
í rauninni fráleit stefna að
skipta hafinu umhverfis landið í
ákveðin hólf og segja síðan að
þessi mætti aðeins veiða þarna
og hinn aðeins hérna.
Hinu er svo ekki að leyna að
hagkvæmt getur verið að skipta
afla, sem takmarkaður er við
ákveðin svæði og ákveðið magn.
Ef farið er út í að úthluta
FÆRIBANDAREIMAR Fyrir fiskvinnslustöðvar,
skuttogara, rækjustöðvar, fiskimjölsverksmiðjur
RÆKJUFRAMLEIÐ.
ENDUR ATHUGIÐ:
Ljósgrænu reimarn-
ar ó skoðunar-
böndin hafa
sannað gildi sitt.
MIKIÐ ÚRVAL
TEGUNDA, LITA
OG STÆRÐA.
Einnig allar
tegundir færi-
bandareima úr
riðfríu stóli og
galvaniseruðu stóli.
SPYRJIÐ ÞÁ,
SEM REYNSLUNA HAFA.
SLÉTTAR
fyrir
LÁRÉTTA
FÆRSLU
RIFLAÐAR
fyrir
HALLANDI
FÆRSLU
með
ÁSOÐNAR
SPYRNUR
fyrir
BRATTA FÆRSLU
ARNIOLAFSSON &CO.SIMI 40088
VÍKINGUR
137