Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1984, Síða 57

víðsfjarri
þegar síldveiðibátarnir fara
út, bæði af hálfu islendinga
og Norðmanna og veldur von-
brigðum hvern morgun þegar
bátarnir snúa tómir til hafnar.
En áhuginn lifir allan daginn á
meöal kaupmannanna og
norsku kapteinanna þegar
þeir koma til miðdegisverðar
á hótelið. í nokkur sumur fyrir
nokkrum árum siðan var svo
mikil síld i Seyðisfirði að
henni mátti ausa með skjólu.
Þá komu stóru norsku úthöld-
in hvert af öðru, reistu pakk-
hús og gufuskip fóru að
ganga. Nú liggja þau þarna
sumar eftir sumar og bíða en
sildin hefur ekki komið aftur
og hin mikla veiði fyrri ára
orðin að þjóðsögu og varla
trúað lengur, þegar aðeins
veiðist til heimilisnotkunar.
Þess vegna er oftast dauft við
hádegisverðinn þótt skonn-
ortan, sem síðast kom, hafi
flutt nýja tegund af spila-
dós frá Englandi og nýjustu
skemmtirit til ánægjuauka.
Við þennan óskáldlega bak-
grunn stígur gamli Gisli fram.
Gamli Gísli er skáld Seyðis-
fjarðar. Hann hefur mest ort
sálma og andleg vers. Gisli
gamli er grannur, hvít-
skeggjaður og býr í litlum
torfkofa úti á Tanganum.
Hann lifir enn i gamla sögu-
timanum og sagt er að i slát-
urtíðinni á haustin fari hann i
heimsókn á stórbýlin uppi i
dalnum. Hann gengur í bæinn
og rekur ættir manna svo
langt sem hann veit, kveður
drápu yfir hinum sofandi.
Úr þannig ferð kemur hann
heim með pokann fullan af
kæfu. Gisli er einnig leikinn i
læknalistinni og er ómiss-
andi, þar sem sex mílur eru til
næsta læknis. Uppáhalds lyf
hans er hvannarót i brennivíni
og er með ólikindum hve mik-
ið læknast með þessu i firðin-
um.
Eitt sinn dugði lækniskunn-
átta Gisla þó ekki. Það var að
vetri til þegar þrir fiskimenn
strönduðu þát sinum viö ysta
tanga og lágu i vetrarkuldanum
undir báti sinum i 36 klukku-
tíma. Þeir voru fluttir heim
kaldir á fótum. Þegar læknir
kom um síðir voru þeir allir
aflimaðir neðan við hné. Sið-
astliðið sumar voru þeir enn
meö bát sinn og sáust hvert
kvöld ganga til strandar á
hnjánum og höfðu þeir púða i
skálmunum til hlífðar. Þeir
bjuggu undir fjallinu, sem
snjóflóðið féll úr, svo óvist er
hvernig þeim reiddi af. Þeir
I tóku af dugnaði þátt i þeirri
keppni, sem hvert kvöld var
háð á milli hinna norsku, fær-
eysku og íslensku fiskibáta,
þrátt fyrir sína hálfu fótlimi.
I kvöldrökkrinu er kyrrð i
bænum, fjörðurinn spegil-
sléttur undir dimmgrænum
hömrum i forgrunninum, Ijós-
ari utar þar sem fjöllin spegl-
ast með rauðleitum litblæ og
þar liggja allir dökku bátarnir
og biöa. Komi engin síld er of
bjart eða dimmt, eða hvalur-
inn er ekki nógu duglegur að
reka sildina að. En fyrst og
síðast á ísland sökina, landið
þar sem hvorki sild né menn
vilja vera.
Það var að vetri
til þegar þrír fiski-
menn strönduðu
bát sínum við
ysta tanga og láu
í vetrarkuldanum
undir bátnum í 36
klukkutíma.
57 Víkingur