Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1991, Page 32

FRIVAKTIN
Elli á Sveinseyri (í Dýrafirði) lenti í úrtaki
Búnaðarfélags íslands fyrir mörgum árum,
þegar þeir þændur sem í úrtakinu lentu
skyldu halda skýrslu um hvert verk á búinu,
í ákveðinn tíma, til þess aö finna sann-
gjarna viðmiðun á laun bænda. Elli færði
skýrsluna samviskusamlega og sendi Bún-
aðarfélaginu í fyllingu tímans, en nældi við
hana lítið blað sem á stóð:
Blasa hér við bóndans gerðir,
basli með, og hverri sýslu.
En á að setja uppáferðir
inn á þessa vinnuskýrslu?
32 VÍKINGUR
Sagan segir að nokkrir mætir íslendingar
hafi ferðast með lest í Englandi og ort vísur
sér til dægradvalar meðan á ferðinni stóð.
Þeinn sem telja sig til þekkja ber ekki saman
um hverjir mennirnir voru, né hvort fleiri vísur
úr ferðinni en sú sem fer hér á eftir hafa
varðveist. Við látum hana því fara ófeðraða:
Lestin brunar beina leið
með ballardólga hundlúna.
Þegar endar þetta skeið
þá komum við til Lundúna.
Þar fæst matur, mjöður, reið,
mellan kostar pund núna.
>nig fór; bændur máttu borga. v
II (jónasson) á Husavik.
yiörg er bóndans mæða þung
ssriíssa*—
^Jo er hann látlnn borga.
Hákon Aðalsteinsson, hús-
vörður, tollvörður, snjóbílaeig-
andi, rútubílstjóri, skáld og lífs-
listamaður, á það til að fá hug-
dettu þegar hann hefur engan
tima til að vinna hana frekar
Þannig var það á haustkvöldi á
liðnu ári að góðri setningu sló
mður í huga hans og hann
skráði hana hjá sér til að nota
síðar. Setningin var svona:
Geng ég út í kvöJdsins kul.
Þegar að því kom að hann
settist niður í næði til að yrkja
framhaldið, varð ákveðinn kúa-
bóndi svo áleitinn á huga hans
að ekki varð undan vikist að
helga honum Ijóðið, sem varð
svona:
Geng ég út í kvöldsins kul,
kannske var það skyssa.
Nístingsköld er nóttin dul,
nú er vont að pissa.
Nöturlegt að norpa hér,
nú er ekki gaman.
Aðalsmerkið undir mér
orðið blátt að framan.
Illum hrolli að mér siær,
á mig fýkur snjórinn.
Mildi drottinn mér var nær
að míga bara í flórinn.