Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1991, Qupperneq 44

Höfundur:
Rúna H.
Teikning:
Cristian
Alejandro
Mare
ungur maður frá
Argentínu, sem býr
núna á íslandi og
nemur
tækniteiknun.
44 VÍKINGUR
Föstudagur.
Vinnuvikan loks búin, ekki iengurþetta stress við
að koma börnunum afstað í skólann eldsnemma,
fara sjálf í vinnuna eldsnemma. Vinna allan dag-
inn, versla, koma við í hreinsuninni. Koma heim
og finna allt í drasli eftir blessuð börnin, sem
reyndar eru að verða unglingar, tína saman
mesta draslið, aðeins punta, elda, þvo þvottinn,
vaska upp — setjast niður og loks, loks, slaka
aðeins á.
Föstudagur, það ætti að vera fín dagskrá ísjón-
varpinu. En, nei, bara endursýndar myndir og
myndirsem ég tók á myndbandaleigunni í síðustu
viku. En það gerir svo sem ekkert til, ég átti hvort
eð var eftir að gera við buxurnar af stráknum og
úlpu stelpunnar. Nú, klukkan að vera hálfellefu.
Hvar eru börnin? Hringja út um allt, fara út að
leita, finna þau um klukkan ellefu í svartamyrkri,
og eru tilvonandi unglingarnirþó bara 11 og 8 ára.
Þau sofna yfir sjónvarpinu um tólfleytið. Þá varsá
félagsskapur búinn, ég þarf þó ekki lengur að
hlusta á þau kýta og rífast.
Vinkonan hringir.
Við erum að fara á ball, komdu með, þú ferð
aldrei út, drífðu þig í gallann og komdu.
Nei...Éger ein heima, HANN kemurá morgun.
Ég get ekki skilið krakkana eftir eina. Ef þau
vakna er eins víst að það séu draugar í öllum
hornum hjá þeim og þá...almáttugur hjálpi mérl!
Ég vil líka vera hress og óþreytt þegar HANN
kemur á morgun.
Ókey, heyrumst seinna, bæ. Já, bless, góða
skemmtun.
Ég hugsa mér gott til glóðarinar þegar HANN
kemur heim. Laugardagur framundan. Horfi
aðeins lengur ákassann, en hjálpi mér, ég ersvo
óhemju syfjuð, klukkan að verða tvö, ég sem
vaknaði klukkan sjö i morgun og alla morgna þar
á undan. Skríð í rúmið.
Laugardagur.
HANN kemur heim í dag. En það ryk og drasl.
Það hefur ekki veríð tekið til hendinni í heila viku.
Það er svo gaman að hafa allt hreint og strokið
þegar HANN kemur heim. HANN verður svo
stoltur af litlu konunni sinni. Og þá þarfég ekki að
eyða sunnudeginum á meðan HANN er heima, í
að þrifa, skúra, þurrka af, þvo meiri þvott, brjóta
saman, ryksjúga, þússa spegla og gler. HANN
kemur heim klukkan sex.
Klukkan fjögur hringir síminn. Já, halló?
Nei, HANN kemur heim klukkan sex, get ég
skilað einhverju til hans? Nei, nei, ég bara hringi
aftur.
Allt í lagi, bless. Bless.
Svo klukkan hálffimm kemur...MAMMMA. Ó,
sæl, en hvað það er gaman að sjá þig.
Komdu inn, nei, nei, ég er ekkert upptekin.
Krakkarnir? Þau eru út. Jú, HANN er að koma
heim núna eftir hálftíma. Nei, nei, þú ertekkertað
trufla. Ég keypti hvort eð er tvær flöskur af rauð-
víni og óvenju stórt stykki af roastbeef. Nei, elsku
mamma, ég veit að þú getur komið seinna, en
HANN er nú einu sinni tengdasonur þinn, HANN
hefur bara gaman af því að sjá þig. Bíddu bara
hérna á meðan ég skýst og sæki HANN.
Börnin....ég sem varbúin að lofa þeim að taka
þau með að sækja HANN. Hundurinn skýst inn í
bílinn. Börnin finnast hvergi. Eru einhvers staðar
hjá óþekktum vinum.
Ég þýt afstað, má ekki verða ofsein að sækja
HANN.
Bílarnir eru í beinni röð á bryggjunni. Þarna er
kona HINS, og þarna er kona ÞESSA, já og þarna
er HÚN, jú ég þekkiþærallar. ÞEIR hafa allir verið
nógu lengi hjá HONUM til að ég þekki þær. Sól
frægðar minnar skín nú.
Veifa, vinka, brosa, vera smart og sæt. (Hvað
skyldu þær nú hugsa um mig?) Hundurinn geng-