Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1992, Blaðsíða 67

Rússnesk rúlletta
Á kamrinum í rússneskri fang-
anýlendu var skipulögö afþreying
fyrir fangana. Hún var þannig að
á veggnum voru sex göt og á skilti
fyrir ofan þau stóð: Rússneskt
tott.
Hinum megin við vegginn sátu
fímm gleðikonur og ein mannæta.
•
Guð var á eftirlitsferð í Paradís og
kom að Adam þar sem liann sat, hall-
aði sér upp að tré og lét sér líða vel.
— Almáttugur, hvílík reið sem við
áttum núna áðan, sagði Adam ánægð-
ur.
— Pað var ánœgjulegt að heyra, en
hvar er Eva?
— Hún skrapp í sjóinn að skola af
sér.
— Nei, hver fjandinn. Ég var rétt
áðan að sleppa fiskunumþangað ...
Bóndinn var búinn að sitja inni í
þrjá mánuði fyrir ölvunarakstur á
traktornum. Vinnumaðurinn
annaðist búið eftir bestu vitund á
meðan. Nú var bóndinn kominn
heim og komst á snoðir um allar
þær hörmungar sem höfðu geng-
ið yfír búið. Fjósið var brunnið,
hænsnahúsið undirlagt af pest og
taðan lá óhreyfð og ónýt orðin á
túninu.
— Djöfuls helvíti, bölvaði
bóndinn. Er ekkert hér sem getur
glatt mann við heimkomuna?
— Jú, þessar erfíðu blæðingar
sem konan þín hefur haft eru nú
hættar.
Gamla parið laumaðist inn í klám-
híó þar sem fUmumar rúlluðu stans-
laust. Pað var ekki fyrr en við lokun,
átta tímum síðar, að parið kom út.
Dyravörðurinn var að vonum ánœgð-
ur með að myndimar hefðu verið
svona gefandi fyrir pau gömlu.
— Nei og svei! Svona andstyggi-
legur óþverri, hvein í gamla mannin-
um.
— Af hverju sátuð pið pá allt til
enda ?
— Við neyddumst til að bíða pang-
að til Ijósin voru kveikt. Pað var eins
og fjandinn hefði hirt buxur konunn-
ar og tennurnar mínar voru í peim.
•
Getur frúin ekki séð af brauð-
mola til fátæks vesalings?
— Jú, sjálfsagt. En það lítur út
fyrir að þú hafír séð betri daga.
— Vissulega. Ég var opinber
starfsmaður í heilbrigðisþjónust-
unni í 30 ár, sá um rottueyðingu.
— Nú? Hvers vegna var þér
sagt upp eftir svona mörg ár í
starfínu?
— Mér urðu á mikil mistök. Ég
veiddi rottuna.
•
Jesiis kom gangandi og sá hóp fólks
sem safnast hafði umhverfis konu sem
lá á jörðinni.
— Hvað er hér um að vera ? spurði
hann.
— Hún hefur syndgað og nú á að
grýta hana, æpti lýðurinn.
— Sá yðar sem syndlaus er kasti pá
fyrsta steininum, tilkynnti Jesús.
Varla luifði hann sleppt orðinu
pegar kona mddist fram og kastaði
stœrðar hnullungi í hausinn á peirri
bersyndugu.
Jesús kom auga á luina og hróþaði:
— Mamma pó!
•
Heldur rindilslegur auðmaður
var að leita sér að nýjum skóm.
Fínir áttu þeir að vera. Eitthvað
sem slægi öllu öðru við. Skinn af
slöngum og krókódílum dygði
ekki lengur.
Loks varð hann var hjá skugga-
Iegum skósmið. Þar var til eitt
drapplitað par af skóm úr unað-
slega mjúku og þægilegu leðri.
Skósmiðurinn ábyrgðist að þetta
væri eina parið af sinni gerð sem
til væri í heiminum og þó kostaði
það ekki nema 4,5 milljónir króna.
Leðrið var unnið úr forhúð ný-
fæddra sveinbarna.
Millinn hafði ntikinn áhuga en
honum féll ekki liturinn.
— Ég hafði hugsað mér að
kaupa samkvæmisskó. Fást þeir
ekki í svörtu?
— Jú, svaraði skósmiðurinn.
Og þá kosta þeir aðeins 197,50 ...
67