Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2004, Side 29

Tíminn hefur lag á að
híilda í góðu minningarnar
- Magni Kristjánsson skipstjóri í viðtali við Víkinginn
„Ég get nú alveg sagt þér það að svo langt sem ég tnan þá kom aldrei annað til greina en aðfara
á sjóinn." Sjómennskuferill Magna spannar hartnær þrjátíu ár ogjafnvel þau ár sem fólu í sér
hvað mestar framfarir í íslenskum sjávarútvegi.
I miins
\» s
, y
lik % m 11 u* * ,AÍ i 1 ' , *

Magni Kristjánsson, skipstjóri í Neskaupstað, stóð í brúnni í
hartnær 30 ár áður en hann venti kvæði sínu í kross, fór alfarinn í
land. Nú rekur þessi fyrrum aflaskipstjóri hótel auk þess sem
hann á heiðurinn af uppsetningu á málverkasafni í heiinabæ sín-
Um. Hann segist feginn hafa farið í land á sínum tíma enda hafi
hans tími þá verið kominn. Hann rifjar hér upp ferilinn með Helga
Seljan Jóhannssyni blaðamanni.
„Ég get nú alveg sagt þér það að svo
langt sem ég man þá kom aldrei annað
til greina en að fara á sjóinn," segir
Magni þar sem hann hefur sest nreð
blaðamanni til að rifja upp sjómennsku-
ferilinn. Feril sem spannar hartnær 30 ár
og gríðarlegar breytingar í íslenskum
sjávarútvegi, ef ekki þær mestu til þessa.
Blaðanraður og Magni hafa fengið sé sæti
í nýrri brú þess siðarnefnda, ef svo rná að
orði komast, Hótel Capitano. Hótelið
stendur í miðjum bænum í Neskaupstað
og þar rekur nú gamli kapteininn hótel
þar sem þemað í innrétlingum er fengið
af sjónum: Kýraugu og dökkbæsuð við-
arhúsgögn minna um margt á innrétting-
ar gömlu togaranna en í stað korta á
veggjum ellegar mynda af skipum, prýða
salinn málverk unnin af félaga Magna,
Tryggva Ólafssyni, myndlistarmanni.
„Ég fór í fyrsta sinn á sjóinn á þrett-
ánda ári en þar á undan hafði ég verið í
sveit í nokkur sumur,“ segir Magni og af-
tekur með öllu að sveitastörfin hafi togað
viðlíka í hann og sjómennskan. „Pabbi
og félagi hans gerðu út litinn trillubát
hérna og ég fékk að stokka upp fyrir þá
þegar þeir voru á línu en fékk að róa
með þeim þegar þeir voru á færurn".
Árið 1956 kynntist Magni gömlu tog-
urunurn fyrst af eigin raun, tveimur
árum eftir að hann réri á trillunni með
föður sínum heitnum en í millitíðinni
hafði hann róið á handfæri á Hafbjörg-
inni með Ara Sigurjónssyni frænda sín-
um. „Sumarið eftir fór ég svo á togarann
Vött frá Eskifirði, þá að verða 15 ára
gamall, sem var skemmtileg reynsla fyrir
svona polla eins og nrig og fleiri á svip-
uðutn aldri þarna um borð. Um haustið
man ég að allir i kringum mig höfðu
mikinn áhuga á því að ég færi að mennta
mig eitthvað meira, þó ég hafi nú hafl
minnstan áhuga á því þá,“ segir Magni
sem þó lét til leiðast að fara í þriðja
bekkinn í gagnfræðaskóla, landsprófs-
bekk sem þá var kallaður, með því skil-
yrði að hann fengi að fara jólatúr með
togaranum, þvílíkur var áhuginn.
Siglt á Þýskaland
Eftir það sem hann kýs að kalla tilraun
til landsprófs fór Magni aftur á togarana
auk þess sem hann réri á hefðbundnum
vertíðarbátum sem þá voru kallaðir en
19 ára gamall innritaði hann sig í Stýri-