Náttúrufræðingurinn - 1932, Blaðsíða 27

NÁTTÚRUFR.
89
hrauninu er ekki ýkja þykkur, en frjósamur og auðugur af gróðr-
armold, enda hefir mikill varpfuglasægur átt þar heima um lang-
an aldur og ræktað eyjuna.
Eg köm í Slúttnes 18. júní síðastl. sumar (1931). Stóð þá á
varptíma og var gott tækifæri til að kynnast hinni fjölskrúðugu
fuglasveit, sem er bólföst í Slúttnesi á vorin. Það er annálað, hve
margar og fágætar andategundir séu að finna á Mývatni, jafnvel
fleiri, en á nokkrum stað öðrum á Norðurlöndum. Flestar þeísar
endur er að finna í kjörrunum í Slúttnesi um varptímann. Eg sá
þar þessa fugla á hreiðrum, hrafnsönd, duggönd, skúfönd. hósönd,
litlu-toppönd, flórgoð, grágæs og skógarþröst. En þar kváðu og
verpa þessir fuglar að auki: stóra-gráönd (stokkönd), li 'la-grá-
önd (urtönd), rauðhöfðaönd, hávella, óðinshani og hettumáfur.
Hettumáfur er nýr borgari í Mývatnssveit; byrjaði að verpa á
Grímsstöðum fyrir 2 árum. Fuglarnir í Slúttnesi voru flestir mjög
spakir og var þar ágætt tækifæri til að kynnast lífsháttum þeirra,
ef dvölin hefði getað orðið lengri.
Grímsstaðabændur fá að sögn frá 5 til 8 þúsundir eggja
úr Slúttnesi, og ganga þeir þó ekki mjög nærri hreiðrunum með
eggjatöku.
Innan um kjörrin í Slúttnesi, eru grasgefin töðugresis-sund
og starardældir. Eru þær slegnar frá Grímsstöðum, en þess vand-
lega gætt, að skerða eigi eða skemma gróðurinn að öðru leyti.
Þorv. Thoroddsen kom í Slúttnes 1876 og 1882. Segi-r hann, að
hæstu birkitrén hafi þá verið 3,77—4,39 m. há og 31—39 cm. að
ummáli utan um stofninn, og reynirinn álíka hár, en gulvíðis-
hríslurnar allt að 5 m. háar, en þær lágu flestar flatar neðan til