Náttúrufræðingurinn - 1951, Side 18

12
N ÁTT Ú R U F RÆ ÐINGURINN
tegundin hvergi fundin norðanlands, er fundur þessi dregin mjög í
efa. Eins og sakir standa verður því að telja, að Stefán Stefánsson hafi
fyrstur fundið grástörina 1894 að Höfðabrekku SA.
Gullstör (C. serotina). Þessa tegund finnur Björn Ólafsson læknir
hjá Þormóðsstöðum við Reykjavík á árunum 1880—90.
Hvitstör (C. bicolor). Fundin í Vaglaskógi við Fnjóská af St. St.
1888.
Linstör (C. brunnescens). Fundin að Þönglabakka í Þorgeirsfirði
af St. St. árið 1881.
Finnungstör (C. nardina). Fundin fyrst af St. St. á Kjalfelli nálægt
Möðrudal á Fjöllum árið 1895.
Dúnhulstrcislör (C. pilulifera). Fundin af Helga jónssyni á Fróðár-
heiði og að Hellnum á Snæfellsnesi árið 1897.
Safastör (C. diandra). Fundin af H. Jónssyni að Sandfelli í Or-
æfum árið 1901 og var fyrst ranglega nafngreind sem C. paniculata
og því tekin inn í aðra útgáfu íslandsflóru með því nafni. Mjög er
ólíklegt, að C. paniculata vaxi hér á landi.
Keldustör (C. magellanica). Er fyrst fundin af Ólafi Davíðssyni í
Hraundal í Fljótum árið 1902, en ranglega nafngreind sem flóastör.
Fann Ingólfur Davíðsson tegundina í grasasafninu í Kaupmanna-
liöfn 1935.
Rauðslör (C. rufina). Fundin fyrst af H. Jónssyni á Sprengisandi
1918, en ranglega nafngreind við grasasalnið í Höfn sem rjúpustör
(C. bipartita) og liélt því heiti frant yfir 1930. Hver tekið hefur heið-
urinn frá danska grasafræðingnum Th. Sörensen, er taldi sig vera
fyrsta finnandann (hann fann rauðstörina 1930 norðan undir Hofs-
jökli) og flutt hann yfir á H. Jónsson, er mér ekki kunnugt um.
Trjónustör (C. flava). Þessa stör fann ég í Kussungsstaðaafrétt í
Hvalvatnsfirði N. 1926.
Fölvastör (C. livida). Fundin af Helga Jónassyni að Lómatjörn í
Höfðahverfi og í Reykjahverfi 1937. Við nákvæma rannsókn, er ég
hef gert á þeim l'élegu eintökum, sem til eru, helur komið í ljós, að
sé um þessa tegund að ræða, þá geti það varla verið annað en af-
brigði. Á hinn bóginn nálgast fundnu eintökin allmjög belgjastör
(C. panicea), og gæti einnig verið afbrigði af henni. Þar sem stör
þessi er fundin á tveimur allfjarlægum stöðum, er sennilega svo mik-
ið til af henni, að liægt væri að leita hana uppi. Réttast er að strika
tegundina ekki út úr flóru landsins, fyrr en enn ýtarlegri rannsókn
hefur farið fram á lienni.