Náttúrufræðingurinn - 1952, Page 18

12
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
lenzku tegundanna við tegundir hinna landanna kemur í ljós, að
fánan okkar er skyldust norsku fánunni, því að 84 tegundir eru sam-
eiginlegar. Af hinum tegundunum 8 eru 2, sem hvergi hafa fundizt
annars staðar á grunnsævi en við strendur íslands. Það eru tegund-
irnar Ijósaskel (Axinulus subovatus) og unnardrekka (Lima similis).
VII. Utbreiðsla tegundanna við hina ýmsu strandhluta
Enda þótt mikið skorti enn á viðunandi þekkingu á útbreiðslu
tegundanna við strendur landsins, höfum við eignazt traustan rann-
sóknargrundvöll til þess
að byggja á í framtíðinni.
Sum svæði hafa verið sæmi-
lega vel rannsökuð, t. d.
Faxaflói (Sjá kortið með
söfnunarstöðunum). En
magn einstakra tegunda á
hinum ýmsu stöðum hef-
ur enn sáralítið verið
rannsakað. Samkvæmt nýj-
ustu heimildum er út-
breiðsla tegundanna við
hina mismunandi lands-
hluta sem hér segir: Við
vesturland hafa fundizt 60
tegundir eða 65.2% af
heildarfjölda, við suður-
land 59 tegundir eða 64.1
Samanburður á tegundafjölda úti fyrir hverjum /o> V1 ® Uorðui'land 44 teg-
strandhluta, svo og samanburður á norðursvæði undir eða 47.8%, við
(NV„ N„ a.) og suðursvæði (S„ V.). austurland 37 tegundir
eða 40.2% og við norð-
vesturströndina 35 tegundir eða 38.0%. Ef strandlengjunni er skipt
í suðursvœði (S. og V.) og norðursvœði (NV., N. og A.), verða tegund-
irnar 74 eða 80.4% af heildarfjölda á fyrrnefndu svæði, en 52 teg-
undir eða 46.5% á því síðartalda. En mjög er líklegt, að munur þessi
eigi eftir að minnka á næstu áratugum, ef sjávarhitinn minnkar ekki
frá því, sem hann er nú, því að svo virðist að rninnsta kosti, að hlý-
sjávartegundirnar séu upp á síðkastið að þoka sér norður á bóginn.
En vel gæti farið svo um leið, að einhverri kaldsjávartegundinni